Urodził się w 1921 r. w Wadowicach. Jego ojciec był adwokatem i przewodniczył liczącej 2 tys. członków gminie żydowskiej. Razem z Karolem Wojtyłą uczyli się w gimnazjum. Ostatni raz przed wojną spotkali się w 1938 r., gdy zdawali maturę, potem Wojtyła poszedł na polonistykę do Krakowa, Kluger na Politechnikę Warszawską. Po wybuchu wojny Kluger z ojcem ruszyli na wschód, by dostać się do swoich jednostek wojskowych. To uratowało im życie. Jego matka i siostra zostały w Wadowicach. Zginęły w Auschwitz. On dostał się do Armii Andersa i razem z nią przeszedł szlak bojowy. Za bitwę pod Monte Cassino został odznaczony Krzyżem Walecznych.
W 1952 r. wraz z żoną zamieszkali w Rzymie, gdzie prowadził firmę inżynierską. Przyjaciele z lat szkolnych odnaleźli się w 1965 r. w Rzymie, gdzie Wojtyła uczestniczył w Soborze Watykańskim II. Dzień po jego wyborze na Stolicę Piotrową, 17 października 1978 r., rodzina Klugera znalazła się wśród pierwszych gości Jana Pawła II. „Trzeba tutaj wspomnieć o mojej koleżeńskiej przyjaźni z Jerzym Klugerem. Trwa ona od ławy szkolnej aż do dnia dzisiejszego. Mam żywo przed oczyma obraz Żydów podążających w dzień sobotni do synagogi. Obie grupy religijne, katolików i żydów, łączyła, jak przypuszczam, świadomość, że modlą się do tego samego Boga" – pisał w książce „Przekroczyć próg nadziei".
Kluger walnie przyczynił się do pierwszej w dziejach wizyty papieża w synagodze w Rzymie w 1986 roku, do nawiązania stosunków dyplomatycznych między państwem watykańskim i państwem Izrael w 1994 roku, oraz do jubileuszowej pielgrzymki Jana Pawła II do Ziemi Świętej w 2000 roku. W 2003 r. otrzymał tytuł „Człowieka Pojednania" przyznawany przez Polską Radę Chrześcijan i Żydów.
