SN: Właściwość rzeczowa sądu: Ważniejsza treść zażalenia niż adresat.

W uzasadnieniu zapytania wskazał, że  wprawdzie jest w tym względzie bogate orzecznictwo SN, ale rozbieżne.

Pierwsza grupa orzeczeń uznaje, że środek odwoławczy sporządzony przez profesjonalnego pełnomocnika (adwokata, radcę) skierowany do niewłaściwego sądu jest niedopuszczalny i podlega odrzuceniu. Na przykład w postanowieniu z 12 lutego 2003 r. (I CZ 197/11) SN negatywnie wypowiedział się co do możliwości zastosowania w takich sytuacjach art. 130 § 2 kodeksu postępowania cywilnego, który mówi, że mylne oznaczenie pisma procesowego lub inne oczywiste niedokładności nie stanowią przeszkody do nadania mu biegu i rozpoznania go w trybie właściwym, gdyż nie chodzi tu o błędne oznaczenie pisma, ale uruchomienie niewłaściwego postępowania.

Z drugiej strony jest niemała grupa orzeczeń, w których SN przyjął radykalnie odmienne stanowisko w kwestii zażaleń skierowanych do niewłaściwego sądu np. o odrzuceniu apelacji, wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, kosztów postępowania odwoławczego. W tej grupie orzeczeń, np. w postanowieniu z 12 lutego 2009 r. (I PZ 41/80) SN stwierdził, że z żadnego przepisu nie wynika, aby zażalenie wniesione do niewłaściwego sądu było niedopuszczalne i podlegało odrzuceniu. Obowiązkiem sądu, do którego złożono pismo, jest  przekazać je sądowi właściwemu.

– Zeszłoroczna zmiana k.p.c. (art. 369), która zniosła negatywne skutki wniesienia apelacji bezpośrednio do sądu II instancji, nie wpływa na wyjaśnienie tej kwestii – zauważyła w uzasadnieniu pytania Mirosława Wysocka, sędzia sprawozdawca – chociaż wskazuje tendencję do łagodzenia negatywnych skutków uchybień procesowych.

Wczorajsza uchwała wpisuje się w ten nurt. Uzasadnienie  będzie na piśmie za miesiąc.