W grudniu 2012 r. fiskus nadał rygor natychmiastowej wykonalności decyzji dotyczącej VAT.
Miało to związek z wcześniejszą kontrolą u podatnika zakończoną decyzją wymiarową za kilka miesięcy 2006 i 2007 r. Decyzja została doręczona pełnomocnikowi zainteresowanego. A urzędnicy podjęli starania o nadanie jej rygoru natychmiastowej wykonalności. Miała za tym przemawiać sytuacja majątkowa podatnika. Zwłaszcza że wynikające z tej decyzji zobowiązania w VAT znacznie przewyższają wartość jego majątku.
Te argumenty wystarczyły do nadania rygoru. Postanowienie zostało przesłane pod adresem podatnika.
Pełnomocnik je oprotestował. W zażaleniu podkreślał, że postanowienie o rygorze nie zostało doręczone w sposób prawnie skuteczny. W konsekwencji nie weszło do obrotu prawnego i nie wywołuje żadnych skutków. Podkreślił, że nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności nie odbywa się w odrębnym postępowaniu. Dlatego pełnomocnik jest umocowany też do reprezentowania strony w zakresie postanowienia o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Zażalenie nic nie dało. Rację pełnomocnikowi przyznały dopiero sądy administracyjne.
