Zanim Praga obrosła mroczną legendą, po raz pierwszy wzmiankowana była w annałach w 1432 roku. W 1648 roku król Władysław IV Waza nadał jej prawa miejskie. Praga to nazwa oznaczająca miejsce wcześniej porośnięte lasem, wypalone pod zasiewy.
Kamera towarzyszy kilku bohaterom opowieści będącym przedstawicielami różnych pokoleń. Od starszej pani karmiącej koty na okolicznych podwórkach poprzez niebanalnego właściciela lombardu pana Adasia, kochającego życie, piękne kobiety i dzieci, a na fotografującej praskie klimaty Zeldzie skończywszy. Wśród bohaterów są także dwaj bracia pucybuci.
– Na starej Pradze mieszkają tylko sami swoi – mówi jeden z nich, wędrujący każdego dnia po praskich ulicach w eleganckim kapeluszu i butach, z laseczką. – Chodzę po Pradze w najdroższych butach, bo jest tego warta.
Ale jego wygląd nie podoba się wielu miejscowym, czemu dali wyraz, wielokrotnie go napadając. To jednak nie zraża go do kontynuowania działalności.
Barwne portrety i jak zwykle w przypadku tej reżyserki – bogaty fresk obyczajowy.
