Jubileuszowa edycja festiwalu zaprezentuje twórczość wybitnych artystów z Nowego Jorku: tancerza i choreografa Billa T. Jonesa oraz reżysera teatralnego i artysty wizualnego Cadena Mansona. Pierwszy działa w obszarze współczesnej sztuki tańca postmodernistycznego. Drugi jest twórcą multimedialnego teatru.
Głównym wydarzeniem festiwalowym będzie wieczór choreografii Billa T. Jonesa i Arnie Zane'a, pt. „Body Against Body" („Ciało przeciw ciału) w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej (3 listopada). Na widowisko złożą się najlepsze prace Zespołu Bill T. Jones / Arnie Zane Dance Company, wyróżniające się energią, precyzją i oryginalnym przesłaniem. Zespół uważany jest za jedną z najciekawszych wśród amerykańskich grup tańca współczesnego; obecnie obchodzi 30-lecie działalności.
Spektakl w Teatrze Wielkim przedstawi nieco zmodyfikowane choreografie z początkowego, przełomowego okresu twórczości Billa T. Jonesa i nieżyjącego już Arnie Zane'a , sięgające do awangardowych korzeni sztuki obu artystów. Dwa taneczne duety „Duet x 2" - choreografie Billa T. Jonesa z 1982 roku, wznowiony w 2003, wspaniale łącząc atletykę i zaskakujące figury pokazując zmienne relacje między tancerzami. A taneczny duet „Blauvelt Mountain. A Fiction" (Góra Blauvelt. Fikcja) w choreografii Billa T. Jonesa i Arnie Zane'a z 1980 roku, wznowionej w 2002 (muzyka - Helena Thorington), przekłada postmodernistyczną sztukę wizualną na taniec, prezentując ekscentryczne obrazy.
Bill T. Jones osobiście niestety do Warszawy nie przyjedzie. Ale w trakcie spektaklu „Body Against Body" pokazany zostanie także film, prezentujący taniec tego wybitnego przedstawiciela współczesnej kultury afroamerykańskiej . Będzie to taneczne solo „Ionization" z 2004 roku, w choreografii i wykonaniu Billa T. Jonesa do muzyki Edgara Varese'a.
W programie czterodniowego festiwalu znajduje się też prelekcja choreografki Janet Wong, asystentki Billa T. Jonesa na temat jego twórczości. I spektakl "Stypa" w reżyserii i choreografii Rafała Urbackiego, powstały na zamówienie Teatru Ósmego Dnia i Instytutu Teatralnego, a inspirowany m.in. spektaklem Billa T. Jonesa. W spektaklu na motywach autobiograficznych reżyser mówi o tym, jak społeczeństwo odnosi się do ludzi niepełnosprawnych i homoseksualnych.
