„Prometeusz” żegna dyrektora Waldemara Dąbrowskiego

Wszyscy kandydaci biorący udział w niedawnym konkursie na dyrektora Opery Narodowej w przedstawionych przez siebie programach wypowiadali się z uznaniem o dokonaniach i kondycji Polskiego Baletu Narodowego. Zwycięzca konkursu i nominowany na dyrektorskie stanowisko Boris Kudlička dobitnie wręcz podkreślał rolę tego zespołu w strukturze Teatru Wielkiego – Opery Narodowej.

Ostatnia premiera Waldemara Dąbrowskiego

W sposób niezamierzony najnowszy spektakl Krzysztofa Pastora stał się ostatnią premierą, która zamyka ponaddwudziestoletnią kadencję dyrektorską Waldemara Dąbrowskiego. To on 16 lat temu miał pomysł na stworzenie Polskiego Baletu Narodowego i ściągnął z zagranicy Krzysztofa Pastora, by został szefem mającego zespołu dużą autonomię, a przy tym stanowiącego integralną część tej olbrzymiej instytucji operowej.

Czytaj więcej

Opera

Boris Kudlička będzie nowym dyrektorem Opery Narodowej

Komisja konkursowa powołana do wyboru kandydata na nowego dyrektora Teatru Wielkiego–Opery Narodo...

W ciągu kilkunastu lat udało się stworzyć zespół baletowy, który zyskał renomę w Europie. Jest narodowy w charakterze i międzynarodowy w swoim składzie, bo o przyjęcie do Polskiego Baletu Narodowego ubiegają się obecnie artyści z całego świata. Przez dziesięciolecia najbardziej utalentowani polscy tancerzy masowo wyjeżdżali na Zachód, obecnie to my możemy pozwolić na dobieranie sobie artystów z Europy, Azji czy z Australii.

Nieoczywisty dla wielu widzów, zaskakujący „Prometeusz” to wizytówka artystycznej kondycji Polskiego Baletu Narodowego, ale i Krzysztofa Pastora jako choreografa. Po serii spektakli z rozbudowaną fabułą stworzył balet także z akcją, ale jednak przede wszystkim operujący metaforami i symbolami.

Prometeusz i jego brat Epimeteusz

Widzom, którzy nie odebrali dogłębniejszego wykształcenia z antycznej mitologii, a tych jest dzisiaj większość, warto poradzić, by przed spektaklem wygooglowali sobie historię Prometeusza. Fakt, że wykradł on bogom ogień, jest może znany, ale kto dzisiaj wie, kim była dla niego Pandora ze swoją puszką i jaką rolę w tej historii odegrał brat Prometeusza Epimeteusz.

O tym wszystkim opowiada część pierwsza baletu Krzysztofa Pastora zaczynająca się od Uranosa (i jego małżonki Gai), który z chaosu stworzył Ziemię i ludzi. Dla Zeusa ogień jest atrybutem wszechmocnej władzy, a Prometeusz nie ma cech herosa, jest w nim współczucie dla nędznej egzystencji ludzkiej.

W premierowej obsadzie zostali znacząco zróżnicowani. Vladimir Yaroshenko to Zeus o pięknej, męskiej postawie i wyrazistych gestach. Patryk Walczak (Prometeusz) – bardziej chłopięcy i delikatny, ale o nieprawdopodobnej sile emocji. Paweł Koncewoj – Epimeteusz bardzo jest przywiązany do brata, ale jednocześnie nie potrafi oprzeć się urokowi Pandory, która z woli Zeusa została przeznaczona dla Prometeusza, a pokochała jego brata.

Męski kwartet postaci dopełnia złocisty Orzeł wymierzający okrutną karę Prometeuszowi, ale jednocześnie współczujący mu i w przedziwny sposób związany z jego losem. Kristóf Szabó, tancerz o silnej osobowości, idealnie nadaje się kreowania tak niejednoznacznych bohaterów. Relacje między nimi oparte na ekspresyjnej choreografii, na męskich duetach z efektownymi podnoszeniami budują napięcie pierwszej części spektaklu.

Co kryje puszka Pandory

Kontrapunktem jest dla nich eteryczna Chinara Alizade o pięknych, miękkich ruchach rąk i tańcu najwyraziściej wyprowadzonym z techniki klasycznej. Jej Pandora ma oczywiście niezdrową ciekawość zmuszającą ją do otwarcia otrzymanej od Zeusa puszki. Ale pozostaje też szlachetność, więc zamyka puszkę nie pozwalając z niej ulecieć rzeczy najcenniejszej – światełku nadziei.