Młodzi na dachu świata

– Kiedy zaczynaliśmy starania o fundusze na wyprawę, potencjalni sponsorzy patrzyli na nas życzliwie, ale z niedowierzaniem. Afryka? Kilimandżaro? To brzmiało tak egzotycznie, wręcz nieprawdopodobnie – wspomina Piotr Zadrożny. Razem z przyjaciółmi z Harcerskiego Klubu Turystycznego Trzy.Dwa.Raz. działającego przy otwockim hufcu ZHP, zebrali jednak potrzebną kwotę – blisko 40 tys. zł – i spełnili marzenie o podróży.

Studentów warszawskich uczelni połączyło harcerstwo i zamiłowanie do wędrówek. Zaczynali od włóczęgi po polskich górach.

– Stwierdziliśmy jednak, że polskie i europejskie atrakcje zostawimy sobie na emeryturę – żartuje Piotr. – Chcieliśmy zasmakować czegoś innego, poznać odmienne kultury. Wybór padł na Afrykę.

Nieprzypadkowo. Łukasz Kostrzewa, jeden z uczestników ekspedycji, poznał na uczelni wykładowczynię związaną ze Stowarzyszeniem Misji Afrykańskich. Dzięki niej harcerze nawiązali kontakt z ks. Arkadiuszem Nowakiem (nie mylić ze znanym kamilianinem zajmującym się chorymi na AIDS), prowadzącym polską misję w Tanzanii. To on doradził im, jak przygotować się do wyprawy, on też gościł ich w swojej parafii w Moita Bwawani.

Przygotowania do wyprawy, nazwanej „Tanzania Expedition 2007”, zaczęły się w maju. Młodzi ludzie wieczorami biegali po podotwockich lasach, aby poprawić kondycję, a w ciągu dnia po firmach, którym przedstawiali swój projekt z nadzieją na pozyskanie pieniędzy.

– Organizowaliśmy też koncerty, m.in. zespołu Raz Dwa Trzy i Starego Dobrego Małżeństwa, część wpływów przeznaczyliśmy na sfinansowanie wyprawy – wspomina Piotr Zadrożny. – Byliśmy debiutantami, jeśli chodzi o taką działalność, ale menedżerowie zespołów podeszli do nas bardzo poważnie. Raz Dwa Trzy obniżyli nawet swoje honorarium, kiedy usłyszeli, na co zbieramy.

Koncerty odbyły się w auli liceum im. Gałczyńskiego w Otwocku. Dyrekcja szkoły bezpłatnie użyczyła sali, za nagłośnienie i dekorację zapłacili mniej, niż wynoszą ceny rynkowe. Frekwencja przekroczyła ich najśmielsze oczekiwania, każdy z koncertów zgromadził ponad pół tysiąca widzów.Opornie szły poszukiwania sponsorów. Pisma i telefony do firm z reguły kończyły się standardowym „proszę zadzwonić jutro”.

– Wreszcie wpadliśmy na pomysł, aby rozreklamować projekt w społecznościowym portalu Golden Line. Dzięki temu znaleźliśmy sponsora aż w Gdańsku. Wsparcia udzieliły nam też ZHP oraz otwockie samorządy powiatowy i miejski – wylicza Piotr.

Uczestnicy wyprawy dają jeszcze jedną radę, jak zorganizować taką wyprawę: warto rozejrzeć się za możliwością zdobycia grantów. Można się o nie starać w organizacjach pozarządowych i samorządach. – Na przykład prezydent Gdyni funduje nagrodę im. Andrzeja Zawady w wysokości 10 tys. zł właśnie dla organizatorów wypraw. Niestety, dowiedzieliśmy się o tym za późno – żałuje Piotr.

W Moita Bwawani biali turyści byli prawdziwą atrakcją. Gościć ich chcieli wszyscy mieszkańcy wioski, a kto nie miał akurat gotowego poczęstunku, ofiarował im żywą kurę.

W siedzibie polskiej misji młodzi ludzie prowadzili zajęcia z masajskimi dziećmi: uczyli je harcerskich piosenek i pląsów, badali ich wyobraźnię twórczą.