Liczenie szpiegów

Rosjanom dano dziewięć miesięcy na wyprowadzkę, jednocześnie sojusz nie wskazał, jakich dyplomatów nie życzy sobie na terenie Brukseli. O tym miał decydować rosyjski ambasador.

W przypadku usuwania szpiegów jest odwrotnie: wyrzuceni dostają najczęściej 48 godzin na opuszczenie kraju, a o tym, kto ma wyjechać, decydują gospodarze. Mimo to rosyjski wiceminister spraw zagranicznych Aleksiej Mieszkow powiedział, że sojusz „podjął dziwną decyzję, pachnie tu duchem zimnej wojny". Oficjalnie rosyjski MSZ oskarżył NATO o „demonizowanie Rosji".

Jednak zachodnia prasa już od prawie miesiąca pisze, że rosyjskie przedstawicielstwo zostaje zmniejszone z powodu szpiegostwa. Powodem miał być raport jednego z natowskich komitetów, który stwierdził, że „są tam szpiedzy".

Przy okazji okazało się, że w Brukseli nie bardzo wiedzą, ilu dyplomatów liczy rosyjskie przedstawicielstwo przy Kwaterze Głównej sojuszu. NATO mówi o 90, Rosja zapewnia, że wysłała tylko 37, a jeden z dyplomatów krajów członkowskich sojuszu powiedział gazecie „Kommiersant", że 71, a 38 z nich to szpiedzy. Z kolei „New York Times" uważa, że rosyjskie przedstawicielstwo liczy ponad 50 ludzi – „więcej niż w większości państw członkowskich sojuszu". W dodatku pod koniec 2014 r. Rosjanie mieli już zmniejszyć jego liczebność (z 70 do 50 osób) z powodu ograniczenia kontaktów po wybuchu wojny na Ukrainie.

Po roku 2010 przez kraje Zachodu przeszła fala aresztowań i deportowanie do Rosji szpiegów. Zaczęło się od wpadki w USA całej grupy szpiegów na czele z rudowłosą Ann Chapman, okrzykniętą „pięknością rosyjskiego wywiadu". Śledztwo w sprawie grupy doprowadziło do złapania innych szpiegów, niektórych wysłanych na Zachód jeszcze za czasów Związku Radzieckiego, m.in. podających się za niemieckie małżeństwo Anschlag. Od nich z kolei trop poprowadził do holenderskiego dyplomaty pracującego co prawda w Amsterdamie, ale zajmującego się w Ministerstwie Spraw Zagranicznych właśnie sprawami NATO.