Do rejestru wpisano m.in. skrzydło północne, południowe oraz zachodnie wraz z kojcem Meciszewskiego, Kordegardą Narewską, bramą Chasseloup, zabudowanymi estakadami bram we wschodniej części skrzydła północnego i murami oporowymi, a także dziedziniec. O decyzji Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków poinformowała rzecznik prasowa Agnieszka Żukowska.
Zespół koszar obronnych wraz z terenem dziedzińca stanowi integralny element historycznej zabudowy Twierdzy Modlin. W budynku zachowały się niektóre elementy historycznego wyposażenia, jak: żeliwne schody, metalowe balustrady, haki do wciągania luf armatnich, stolarka okienna i drzwiowa – część z profilowanym nadświetlem oraz posadzki).
Zespół koszarowy, w zamyśle architekta, miał stanowić potężną warownię, zaprojektowaną tak, by umożliwić swobodny ostrzał artyleryjski, o czym świadczą widoczne ślady po otworach strzelniczych, zarówno artyleryjskich, jak i dla broni ręcznej.
Na budynkach koszarowych widać ślady walk prowadzonych w I i II wojnie światowej. Zachowały się ślady ostrzałów. W środku koszar mieściły się ośrodki szkolnictwa wojskowego, stacjonowało tam dowództwo wojskowe oraz mieściła się szkoła przygotowująca oficerów. Kształcono specjalistów i budowniczych m.in. z zakresu inżynierii mostów drogowych, torów dla kolejek wąskotorowych oraz sztuki fortyfikacyjnej.
Kompleks koszarowy powstał wewnątrz obwałowań obronnych starszej twierdzy napoleońskiej. Historia jego budowy wiąże się z decyzją gruntownej przebudowy i rozbudowy Twierdzy Modlin podjętej, bezpośrednio po upadku powstania listopadowego w końcu 1831 roku. Wówczas wykonano plan modernizacji fortyfikacji Modlina pod kierownictwem szefa Zachodniego Okręgu Inżynierii gen. Dehna i przy udziale gen. Aleksandra I Feldmana.
