Procedurę ustalania i zatwierdzania nowych taryf określają przepisy ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków (została ona omówiona w artykule [link=http://www.rp.pl/artykul/225950.html]"Taryfy za wodę zatwierdza rada gminy"[/link]). Jednym z jej elementów jest badanie przez radę, czy zostały one sporządzone zgodnie z przepisami prawa czy też nie (w tej drugiej sytuacji rada ma obowiązek odmówić ich zatwierdzenia). Treść art. 24 omawianej ustawy nie precyzuje jednak, o jakie przepisy chodzi. Regulacja nie wspomina również, jakich niezgodności może to dotyczyć. Ponadto nie kwalifikuje, czy tylko istotnych czy również nieistotnych.
Wydaje się, że gdy chodzi o przepisy, to należy przede wszystkim mówić o regulacjach samej ustawy o zaopatrzeniu w wodę oraz o przepisach rozporządzenia ministra budownictwa z 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków.
[srodtytul]Podział na grupy taryfowe[/srodtytul]
Ustawa nie daje żadnych szczegółowych wytycznych, jak należy je określać. Jedyną wskazówką staje się sama definicja taryfowej grupy odbiorców. Zgodnie z art. 2 pkt 13 ustawy pojęcie to oznacza odbiorców wyodrębnionych na podstawie charakterystyki zużycia wody lub odprowadzanych ścieków, warunków zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, a także na podstawie sposobu rozliczeń za świadczone usługi. Z tak ustalonej definicji wynikają zatem trzy kryteria wyodrębniania taryfowych grup odbiorców.
[srodtytul]Zużycie wody[/srodtytul]
