Rada gminy Zebrzydowice określiła w uchwale przystanki komunikacyjne, których jest właścicielem oraz warunki i zasady korzystania z tych przystanków. Podstawą prawną do podjęcia uchwały w tej materii stanowią przepisy ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, w szczególności zaś jej art. 15 ust. 1 pkt 6 i ust. 2.
Zgodnie z treścią tych przepisów określenie (w ramach organizowania publicznego transportu zbiorowego) przystanków i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnionych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów następuje w drodze uchwały, podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego. Uchwała podjęta na podstawie tych przepisów zawiera normy powszechnie obowiązujące, co kwalifikuje ją do aktów prawa miejscowego.
- Przyznanie powyższej uchwale charakteru powszechnie obowiązującego stawia przed radą określone wymogi w zakresie odpowiedniego formułowania w niej norm prawnych - mówi Krzysztof Nowak, dyrektor Wydziału Nadzoru Prawnego Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach. - Chodzi w szczególności o wymogi co do tych regulacji prawnych, które dotyczą materii uregulowanej już innymi przepisami prawa. Należy bowiem zaznaczyć, że ustawodawca przekazał np. gminom do uregulowania jedynie te kwestie, które nie zostały dotąd objęte żadną normą o charakterze powszechnie obowiązującym - wyjaśnia.
Tymczasem rada gminy Zebrzydowice wprowadziła przepisami uchwały (Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody śląskiego z 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt NPII.4131.1.277.2013.) zakaz rozmieszczania na przystankach komunikacyjnych, stanowiących własność gminy, plakatów i ogłoszeń bez jej zgody. W tym przypadku rada ustaliła normy w zakresie, który został już uregulowany w Kodeksie wykroczeń. Zgodnie z art. 63a tej ustawy Art. 63a kto umieszcza w miejscu publicznym do tego nieprzeznaczonym ogłoszenie, plakat, afisz, apel, ulotkę, napis lub rysunek albo wystawia je na widok publiczny w innym miejscu bez zgody zarządzającego tym miejscem, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny. Ponadto, w razie popełnienia wykroczenia można orzec przepadek przedmiotów stanowiących przedmiot wykroczenia oraz nawiązkę w wysokości do 1 500 złotych lub obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego.
