Problem dotyczy podmiotowości podatkowej gmin i ich urzędów gmin w zakresie ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT), a w konsekwencji również prawidłowości posługiwania się w gminach numerami identyfikacji podatkowej (NIP) oraz pieczęciami urzędowymi na umowach, szczególnie tych finansowanych lub refinansowanych z budżetu Unii Europejskiej.
Problem zaistniał po [b]wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 23 stycznia 2003 roku (sygn. akt I SA/Wr 183/01)[/b]. NSA wyraził w nim stanowisko, że tylko gmina (jako osoba prawna) jest podatnikiem podatku VAT. Nie może być nim urząd gminy, będący tylko aparatem pomocniczym jednostki i jej organów.
Po tym wyroku Ministerstwo Finansów stwierdziło w [b]piśmie z 29 czerwca 2004 r. (OS5-065/140/2004)[/b], że gmina jako osoba prawna obowiązana jest do uzyskania numeru NIP. Mając status podatnika VAT oraz nadany odrębny numer NIP, obowiązana jest we własnym imieniu do wystawiania faktur VAT, dokumentujących wykonywane przez gminę czynności podlegające opodatkowaniu, do składania deklaracji VAT-7 oraz wpłacania kwot stanowiących zobowiązania podatkowe.
Z wyjaśnień MF wynikało, że również urząd miejski, jako urząd obsługujący organy władzy publicznej, wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, uznany jest za podatnika VAT. Urząd ma więc obowiązek podawać przyznany mu odrębny numer NIP na składanych we własnym imieniu deklaracjach dla podatku od towarów i usług VAT-7.
Podobne stanowisko zajął dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku [b]w piśmie z 19 lipca 2004 r. (PI/005-944/04/CIP/03)[/b] stwierdzając: "(…)Przyznany urzędowi miejskiemu przez organ podatkowy odrębny numer NIP obowiązany jest podawać na składanych we własnym imieniu deklaracjach dla podatku od towarów i usług VAT-7".