Rada może zabronić trzymania gęsi

Uprawnienie to przysługuje radzie bez względu na fakt, czy obszary te zostały wyłączone z produkcji rolnej czy też nie.

[b]Potwierdza to wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, który zapadł 2 października 2008 r. Sąd przyznał w nim organowi wykonawczemu gminy uprawnienie do określenia obszarów, na których utrzymywanie zwierząt gospodarskich jest zabronione (II Sa/Lu 342/08)[/b].

Orzeczenie to niesie nadzieję dla wszystkich tych, którzy mieszkają w sąsiedztwie np. gęsich ferm czy innych zakładów rolniczych zajmujących się hodowlą zwierząt. Czasami takie sąsiedztwo potrafi bowiem być doprawdy nieznośne, z jednego prozaicznego powodu – po prostu śmierdzi.

[srodtytul]Regulamin utrzymania czystości[/srodtytul]

Zasady utrzymywania zwierząt gospodarskich na terenach wyłączonych z produkcji rolniczej to materia uchwalanego przez radę gminy regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy. Wynika to wprost z art. 4 ust. 2 pkt 7 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B59D029E9EE87F006CA8FB72906B9DE6?id=180129]ustawy z 13 września 1996 r. w sprawie utrzymania czystości i porządku w gminach (tekst jedn. DzU z 2005 r. nr 236, poz. 2008 ze zm.)[/link]. Rada, uchwalając regulamin, może wprowadzić w nim ponadto zakazy utrzymywania zwierząt gospodarskich na określonych obszarach lub poszczególnych nieruchomościach.

Ponieważ omawiana ustawa nie definiuje pojęcia zwierzęcia gospodarskiego, należy sięgnąć do przepisów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=DDBD8A259E2BAECCF0C13EC52159B832?id=167671]ustawy z 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (tekst jedn. DzU z 2002 r. nr 207, poz. 1762 ze zm.)[/link]. Zgodnie z jej przepisami zwierzętami gospodarskimi są: koniowate (koń, osioł), bydło (domowe i bawoły), jeleniowate (jelenie i daniele trzymane w fermach), drób, owce, świnie, kozy, pszczoły, zwierzęta futerkowe, a także gołębie.

Jeżeli rada gminy określi szczegółowe warunki utrzymania zwierząt gospodarskich na wymienionych terenach lub też wprowadzi zakaz ich utrzymywania, to [b]naruszenie takich warunków lub też nakazu będzie skutkowało odpowiedzialnością osób utrzymujących te zwierzęta. [/b]Przepis ten skierowany jest do osób, które utrzymują zwierzęta gospodarskie i to one będą ponosiły odpowiedzialność za naruszenie tych przepisów.

[srodtytul]Niepożądane oddziaływania[/srodtytul]

Zanim jednak rada gminy zdecyduje się pomóc w pozbyciu się uciążliwego sąsiedztwa, wprowadzając stosowne zakazy, mieszkańcy muszą radzić sobie sami z uciążliwymi sąsiadami. Ich bronią mogą się stać przepisy kodeksu cywilnego, a konkretnie jego art. 144. Zgodnie z jego treścią właściciel nieruchomości powinien przy korzystaniu ze swojego prawa powstrzymywać się od działań, które zakłóciłyby korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Sąsiednią jest każda nieruchomość znajdująca się w zasięgu immisji, czyli właśnie tych niepożądanych oddziaływań.

[srodtytul]Ze smrodem do sądu[/srodtytul]

Immisje dzielą się zasadniczo na dwa rodzaje. Pierwsze nazywane bezpośrednimi polegają na skierowaniu na sąsiednią nieruchomość jakichś substancji (np. ścieków) oraz pośrednie, polegające na pośrednim oddziaływaniu na grunt sąsiedni (wytwarzanie dymów, ale także i przykrych zapachów). W tym miejscu warto zaznaczyć, że immisje bezpośrednie są zabronione wprost przez art. 140 kodeksu cywilnego. Natomiast immisje pośrednie są co do zasady dozwolone, ale z pewnymi ograniczeniami. I to do nich właśnie odnosi się hipoteza art. 144.