A tak właśnie zrobił prezydent Sosnowca, ustalając w zarządzeniu z 14 marca 2012 r. wysokość stawek czynszu za najem komunalnych lokali mieszkaniowych.
Wojewoda śląski zaskarżył zarządzenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Zgodnie z przepisami ustawy z 2001 r. o ochronie praw lokatorów (...) stawki czynszu należy ustalać w zależności od położenia, ogólnego stanu budynku i lokalu oraz od wyposażenia i stanu urządzeń technicznych. Muszą też one być zgodne z zasadami polityki czynszowej, określonymi w wieloletnim programie gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy.
Stawki czynszu można więc ustalić dopiero po uchwaleniu programu. Takiego programu na rok 2012 w Sosnowcu nie było. Istniała tylko uchwała rady miejskiej w sprawie przyjęcia polityki mieszkaniowej gminy Sosnowiec na lata 2010– 2012, ale bez unormowań przewidzianych dla programów mieszkaniowych. Zarządzenie prezydenta Sosnowca nie miało więc podstaw prawnych – podsumował wojewoda.
Prezydent bronił zarządzenia, do wydania którego zobowiązała go uchwała rady miejskiej w sprawie przyjęcia polityki mieszkaniowej gminy na lata 2010–2020. Wyjaśnił, że miasto miało wieloletni program gospodarowania zasobem mieszkaniowym. Obowiązywał do 2011 r. i był spójny z uchwałą w sprawie polityki mieszkaniowej gminy Sosnowiec na lata 2010–2020. Nieprzyjęcie programu w 2012 r. wynikało z zapowiadanych zmian ustawowych.
WSA stwierdził jednak, że zarządzenie zostało wydane z istotnym naruszeniem prawa. W chwili jego wydania w Sosnowcu nie istniał wieloletni program gospodarowania zasobem mieszkaniowym, obowiązujący na rok 2012. Za taki program nie można uznać uchwały sosnowieckiej rady w sprawie przyjęcia polityki mieszkaniowej gminy Sosnowiec na lata 2010–2020 – stwierdził WSA.
