Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa ma mediować w sprawie uchwały SN

– Mediacja zmierza do szybkiego i rozsądnego rozwiązania problemu – tak o rozmowach przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa z prezydentem i premierem mówi „Rz" sędzia Waldemar Żurek z Krajowej Rady Sądownictwa.

Problem jest duży. Przestała orzekać znaczna część sędziów ze zlikwidowanych reformą Gowina sądów rejonowych.

Koszty byłyby większe

– Dlatego KRS w poczuciu odpowiedzialności za państwo chce doprowadzić do jak najszybszego rozwiązania. Nie można udawać, że nic się nie dzieje. Obywatele mają prawo do sądu, a państwo ma im je zapewnić – mówi Waldemar Żurek.

Według Rady da się wyjść z sytuacji obronną ręką.

– Liczymy na reakcje najważniejszych osób w państwie. Powstrzymanie się od orzekania nie jest protestem przeciwko reformie, jak to się niekiedy próbuje przedstawić, lecz wyrazem przekonania, że zgodnie z uchwałą SN pełnienie obowiązków sędziego nie jest możliwe z powodu błędów formalnych popełnionych przy ich przenoszeniu z sądów likwidowanych – podkreśla Żurek.

Ten sam pogląd przedstawiają sędziowie ze Stowarzyszenia Sędziów Polskich Iustitia. Podkreślają, że sędziowie, których problem dotknął, utracili możliwość orzekania nie z własnej winy. Wykonują czynności, na które prawo im pozwala, i jakiekolwiek ich represjonowanie czy uznawanie, że porzucili służbę, jest niedopuszczalne.

– Zdajemy sobie sprawę z dużych kosztów społecznych błędów. Większe spowodowałby jednak brak reakcji na nieprawidłowości. Ten koszt społeczny jest wynikiem błędów popełnionych przez wyższych urzędników Ministerstwa Sprawiedliwości, a nie skutkiem złej woli sędziów – twierdzi Iustitia.

Sędziom nie podobają się jednak działania ministra sprawiedliwości, który m.in. zwrócił się do pierwszego prezesa SN, aby podjął nową uchwałę przesądzającą, co zrobić z wyrokami wydanymi przez nieprawidłowo przeniesionych sędziów.

Krytyka ministra

Stowarzyszenie sędziów Themis wydało oświadczenie, że działania ministra podważają autorytet SN i wprowadzają opinię publiczną w błąd. Sugerują bowiem, jakoby w uchwale SN zmienił utrwaloną linię orzeczniczą. A fakt, że MS zwróciło się do prezesów sądów o raportowanie, którzy sędziowie chcą się wstrzymać od orzekania i ile wyroków wydanych przez sądy pierwszej instancji uchyla instancja odwoławcza, Themis uznaje za próbę ingerowania w decyzje sędziów. Interpretację prawa rozsyłaną przez ministerstwo traktuje jako próbę wpływania na orzecznictwo.

Ostatnio również Zgromadzenie Przedstawicieli Sędziów Sądów Okręgowych w Szczecinie stanowczo sprzeciwiło się podejmowanym przez urzędników resortu medialnym próbom przerzucenia odpowiedzialności za dezorganizację pracy sądów na Sąd Najwyższy i na sędziów sądów powszechnych.

Mediacja i stanowiska stowarzyszeń to efekt lipcowej uchwały SN, do której właśnie ukazało się uzasadnienie. To w nim SN przesądził, że tylko minister sprawiedliwości może podpisać decyzję o przeniesieniu sędziów na inne miejsce służbowe. Tymczasem od wielu lat robili to wiceministrowie. W efekcie mogą zostać uznane za nieważne nie tylko przeniesienia, ale i miliony spraw osądzonych przez źle przeniesionych sędziów.