Chodzi o art. 40 § 1 pkt 7 Kodeksu postępowania karnego, a dokładniej ograniczenie wyłączenie sędziego z mocy samej ustawy tylko do tych spraw, w których brał udział w wydaniu orzeczenia, które zostało uchylone, umożliwiając kilkukrotne orzekanie przez tego samego sędziego w danej sprawie w drugiej instancji.
Skargę w tej sprawie skierował do Trybunału Konstytucyjnego mężczyzna, którego Prokurator Wojskowej Prokuratury Garnizonowej oskarżył o to, że dopuścił się dwóch przestępstw. Wojskowy Sąd Okręgowy uniewinnił go. Wyrok ten został zaskarżony apelacją wniesioną przez prokuratora Wojskowej Prokuratury. Sąd Najwyższy uwzględniając apelację uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Wojskowemu Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania. Sąd ten postępowanie karne warunkowo umorzył, wyznaczając oskarżonemu okres próby. Zobowiązał go również do uiszczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej a także pokrycia kosztów sądowych. Apelację do tego wyroku złożył obrońca oskarżonego. Sąd Najwyższy, działając jako sąd II instancji utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, a kosztami sądowymi postępowania odwoławczego obciążył oskarżonego.
Zarzut mężczyzny dotyczy niekonstytucyjności ustrojowej, odnoszącej się do udziału w kolejnych postępowaniach apelacyjnych sędziów, którzy z racji wyrobienia sobie poglądu w sprawie i uwidocznienia w pierwszym rozstrzygnięciu, nie dają gwarancji bezstronności przy jej ponownym rozpoznawaniu w postępowaniu apelacyjnym. Zdaniem skarżącego możliwość obsadzenia tym samym składem osobowym sądu przy kolejnym rozpoznawaniu sprawy w postępowaniu drugoinstancyjnym może prowadzić do naruszenia konstytucyjnego prawa do bezstronnego sądu.
