W efekcie, przez kolejne lata wydawane były interpretacje podatkowe, które potwierdzały, że nabywanie usług przez podmioty zagraniczne w Polsce może tworzyć stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Praktyka ta zmieniała się jednak po kolejnych wyrokach TSUE, np. w sprawie C-931/19 Titanium Ltd. (dot. usługi najmu) czy w sprawie C-547/18 Dong Yang (posiadanie spółki zależnej w państwie członkowskim, wykonującej usługi na rzecz podmiotu zagranicznego).
Stanowisko organów zliberalizowało się wyraźnie po wyroku w sprawie C-333/20 Berlin Chemie, gdy Trybunał stwierdził, że nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w kraju, w którym dany podmiot ma spółkę zależną, a ta na podstawie umów udostępnia jej zaplecze techniczne i personalne, za pomocą których świadczy ona, na zasadach wyłączności, usługi marketingowe, regulacyjne, reklamowe i reprezentacji, mogące mieć bezpośredni wpływ na wielkość sprzedaży.
Wyrok– Cabot Plastics Belgium
W sprawie Cabot Plastics Belgium belgijskie organy podatkowe doszły w wyniku kontroli do wniosku, że podmiot szwajcarski utworzył tzw. stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT w Belgii poprzez działalność podmiotu belgijskiego, będącego członkiem tej samej grupy kapitałowej. Co ciekawe, wcześniej, na wniosek belgijskiego świadczeniodawcy, organy podatkowe potwierdziły, że podmiot szwajcarski nie dysponuje stałym miejscem prowadzenia działalności dla celów podatku dochodowego oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Belgią i Szwajcarią.
Zdaniem organów kontrolnych spełnione zostały wszelkie warunki z rozporządzenia unijnego, w którym umieszczona została definicja stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Rozporządzenie wymaga, aby dla utworzenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej spełnione zostały warunki w postaci posiadania stałych zasobów technicznych i personalnych podmiotu zagranicznego. Odpowiednia struktura tych zasobów powinna jednocześnie zapewniać możliwość odbioru i świadczenia usług. Jak wynika jednocześnie z dotychczasowego orzecznictwa TSUE, nie oznacza to, że zagraniczna spółka musi mieć własnych pracowników czy infrastrukturę. Istotne jest, aby kontrola nad tymi zasobami była taka sama jak gdyby byli to jej pracownicy czy infrastruktura.
Zdaniem organów belgijskich umowa pomiędzy obiema spółkami potwierdza tego rodzaju kontrolę nad zasobami spółki belgijskiej przez spółkę szwajcarską, bo przewiduje, że sprzęt spółki belgijskiej Cabot Plastics jest wykorzystywany wyłącznie na rzecz spółki Cabot Switzerland i na podstawie jej wytycznych, tak że ta może swobodnie dysponować tym sprzętem. Z kolei organy uznały, że spółka szwajcarska dysponuje personelem operacyjnym Cabot Plastics, co umożliwia jej prowadzenie sprzedaży, w szczególności w Belgii. Oprócz usług polegających na produkcji z materiałów powierzonych personel ten świadczy niezbędne usługi dodatkowe na rzecz Cabot Switzerland, takie jak odbiór surowców, kontrola jakości, przygotowywanie zamówień, pakowanie produktów i inwentaryzacja.
TSUE w ślad za dotychczasowym orzecznictwem potwierdził, że możliwe jest utworzenie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej poprzez działalności innego podmiotu. Jest to możliwe, jeśli ten podmiot zagraniczny miałby stały i natychmiastowy dostęp do tego zaplecza, tak jakby chodziło o jego własne zasoby. W niniejszej sprawie to usługodawca pozostaje wciąż odpowiedzialny za własne zaplecze i świadczy usługi na własne ryzyko. Co więcej, zdaniem TSUE nie może być mowy o utworzeniu stałego miejsca w tej sprawie, ponieważ to samo zaplecze nie może być jednocześnie wykorzystywane do świadczenia i odbioru tych samych usług.Tymczasem z przedstawionej sprawy nie wynika, aby możliwe było odróżnienie zasobów właściwych dla świadczenia usług i odbioru tych samym usług.
