Marek Domagalski: Posłuchajmy ambasador Mosbacher

Ale czy tylko od nich? A co z tymi polskimi mediami, które jak na dopalaczach grzmiały o łamaniu praworządności dzień za dniem, co z lwią częścią opozycji, która świadomie wybrała i przez kilka lat prowadziła politykę ulicy i zagranicy, roztaczając wizje totalnego zagrożenie dla praworządności płynącego od obecnej władzy? Co z sędziami, których pierwsze pytania prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości UE były może nawet spontaniczne, ale po paru miesiącach sporu o sądy przypominały już wojnę na wyczerpanie, do następnych wyborów, a potem następnych i tak bez końca? Mimo że zapowiadanego przez nich wybawienia, tj. kontroli konstytucyjnej już nikt nie pamięta, a zachodni biznes nie uciekł z Polski.

Najsmutniejsze jest w tym, że środowisko sędziowskie nie potrafi zwrócić skutecznie uwagi jego liderom obrażającym przynajmniej miliony Polaków, znieważając co i rusz wybraną przez nich władzę, w tym także sędziowską, jedynie dlatego, że inaczej patrzą na sądowe reformy. Nikt nie powiedział, kto im dał prawo do obrażania.

Pani ambasador Mosbacher w swej wielkoduszności mówi o przeprosinach USA i UE.

Trzeba jednak zapytać, kiedy przeproszą ci Polacy, którzy czy to z naiwności, czy emocji (tych, którzy robili to dla interesu przemilczę) i wpisywali się w tę kosztowną dla Polski i Polaków nagonkę, jeszcze zresztą niezakończoną?