Z Ministerstwem Pracy laureatka jest związana od 1997 r. Od początku pracowała w zespole, który zajmował się reformą emerytalną. Jak zauważyła kapituła nagrody, profesjonalna i zorientowana na rację publiczną postawa pani wiceminister była dostrzeganai doceniania przez kolejne rządy.
Nagrodę im. Bączkowskiego przyznaje kapituła (w jej skład wchodzą: żona zmarłego w 1996 r. ministra pracy Grażyna Bączkowska oraz Henryka Bochniarz, Michał Boni, Maciej Graniecki, Jerzy Hausner, Longin Komołowski, Jerzy Koźmiński, Jerzy Kropiwnicki, Leszek Miller, Anna Streżyńska, Henryk Wujec, Bogdan Zdrojewski) osobom, które stanowią wzór służby publicznej. Doceniana jest działalność w ważnych dla Polski dziedzinach, ze szczególnym uwzględnieniem dialogu społecznego i reform w sferze polityki społecznej.
Andrzej Bączkowski był działaczem „Solidarności” i opozycji demokratycznej. Po upadku PRL w 1989 roku został urzędnikiem służby publicznej. Od 1991 r. był wiceministrem pracy, od lutego 1996 r. – ministrem. Był znakomitym negocjatorem. Troszczył się o sprawiedliwość i uczciwość w życiu publicznym.
