SN: same słowa "Polska dla Polaków" nie muszą nawoływać do nienawiści

7-osobowy skład Izby Kontroli Nadzwyczajnej Sądu Najwyższego (pięciu sędziów i dwóch ławników) uniewinnił Pawła T. skazanego za wpis zaczynający się od słów "Polska dla Polaków!" na Facebooku.

W ustnych motywach orzeczenia wskazano, że wpis ten był niewątpliwie naganny. Nie wykazano jednak, aby zamiarem jego autora było nawoływanie do nienawiści, obrażania osób innej narodowości lub wzbudzania do nich wrogości, a to jest warunkiem skazania z art. 256 par. 1 Kodeksu karnego.

Sędzia Adam Redzik - przewodniczący składu orzekającego - wskazał ponadto, że wykładnia tego przepisu nie może być rozszerzana. Tym bardziej, że art. 54 Konstytucji gwarantuje wszystkim wolność wypowiedzi, od której wyjątki muszą być stosowane ściśle.

Sąd Najwyższy rozpatrywał skargę nadzwyczajną, prokuratora generalnego, dotyczącą internetowego wpisu zaczynającego się od słów „Polska dla Polaków! (...)”.

Chodzi o krótki, ale mocny w wymowie wpis na Facebooku Pawła T.: „Polska dla Polaków! w d... mam poprawność. Mój syn ma dorastać w Polsce białej i z tradycjami, jakie są od wieków! Żadna k... z tęczowych polityków tego nie zmieni!!!!”.

Prokuraturę zawiadomił Ośrodek Monitorowania Zachowań Rasistowskich i Ksenofobicznych.

Sprawa przeszła już raz całą drogę sądową, łącznie z SN (Izba Karna), który utrzymał wyrok Sądu Rejonowego w Żywcu z 4 lutego 2021 r., skazujący P.T. za publiczne nawoływanie do nienawiści na tle różnic narodowościowych i rasowych, tj. o przestępstwo z art. 256 § 1 k.k., na sześć miesięcy więzienia w zawieszeniu na dwa lata i 2000 zł grzywny.

W tamtej sprawie prokurator generalny zarzucił SR zaniechanie kompleksowej analizy materiału dowodowego, który ma wskazywać, że wypowiedź oskarżonego nie stanowiła nawoływania do nienawiści na tle różnic narodowościowych czy rasowych w rozumieniu art. 256 § 1 k.k., ale była wyrazem korzystania z przysługującej każdemu prawa do wolności słowa. Nie było też uzasadnienia do uznania, że oskarżony działał z zamiarem dopuszczenia się mowy nienawiści.

Z wpisu i wyjaśnień P.T., jak też wypowiedzi nauki nie można wysnuć wniosku, że wzywał on, nakłaniał, podżegał lub skłaniał do wzbudzenia silnej niechęci, złości, braku akceptacji lub wrogości do określonej grupy osób ze względu na ich przynależność narodową, etniczną, rasową, wyznaniową czy bezwyznaniowość – argumentował prokurator generalny.

Sąd Najwyższy za pierwszym razem nie podzielił tej oceny, wskazując, że takiego emocjonalnego apelu, niemającego formy dyskusji czy komentarza, w przestrzeń publiczną trudno nie odebrać jako mocnego nawoływania nieokreślonych odbiorców do podjęcia działań (nieokreślonych co do formy) w celu zrealizowania treści apelu. Poza tym wpis nie był odosobniony, przypadkowy.

Wyrok jest ostateczny.