Ziobro stał na czele resortu sprawiedliwości w latach 2005-2007. Najpierw w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, a następnie Jarosława Kaczyńskiego. Był też wówczas prokuratorem generalnym, gdyż obie funkcje były wtedy połączone.
Z wykształcenia jest prawnikiem. Po studiach na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie odbył aplikację prokuratorską w Katowicach, ale pracy w zawodzie prokuratora nigdy nie podjął. Pracował natomiast m.in. w Generalnym Inspektoracie Celnym. Następnie był doradcą ministra spraw wewnętrznych i administracji Marka Biernackiego. A następnie podsekretarzem stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego.
W latach 90-tych opublikował kilka artykułów z zakresu prawa karnego, m.in. na łamach „Rzeczpospolitej".
Do polityki wszedł w 2001 roku, współtworząc Prawo i Sprawiedliwość. To właśnie z ramienia tej partii sprawował funkcję ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego. Później był m.in. eurodeputowanym. Z PiS odszedł w 2011 roku, i założył własną partię, z ramienia której bezskutecznie ubiegał się o reelekcję do Parlamentu Europejskiego.
W październikowych wyborach został posłem z list Prawa i Sprawiedliwości (jego Solidarna Polska wraz z Polską Razem i PiS tworzyła blok tzw. Zjednoczonej Prawicy).
