Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Prywatne auto na służbowe cele
RIO zakwestionowała zawarcie umowy na używanie samochodu prywatnego do celów służbowych pomiędzy wójtem a przewodniczącym rady gminy. W okresie, kiedy zawierano umowę był wakat na stanowisku sekretarza, stąd takie rozwiązanie przyjęto. Czy powoduje to nielegalność wydatku dla wójta z tytułu zwrotu dla niego kosztów używania jego pojazdu – pyta radny.
Z pytania należy wnioskować, że kwestią sporną jest sposób zawierania umowy na używanie samochodu prywatnego przez wójta do celów służbowych. Warto przypomnieć przepisy rozporządzenia z 25 marca 2002 r. ministra infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. W § 1 tego aktu prawnego postanowiono, że zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, zwanych „pojazdami do celów służbowych”, następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu. Natomiast w § 2 postanowiono, że koszty używania pojazdów do celów służbowych pokrywa pracodawca według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, które nie mogą być wyższe niż:
Pozostało 81% artykułu
