Zasadą jest, że uzyskanie emerytury zależy od zgłoszenia wniosku o to świadczenie wraz z odpowiednią dokumentacją. Czasami jednak emerytura przyznawana jest przez ZUS bez takiej konieczności. Od kilku lat (a dokładnie od 1 stycznia 2006 r.) obowiązuje bowiem przepis, który przewiduje, że ZUS przyznaje z urzędu emeryturę osobie pobierającej rentę z tytułu niezdolności do pracy, która ukończyła powszechny wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn.
Do tego musi ona podlegać (przynajmniej przez jeden dzień) ubezpieczeniu społecznemu (przed 1 stycznia 1999 r.) lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym (po 31 grudnia 1998 r.). Emerytura przyznawana jest z urzędu zamiast pobieranej dotychczas renty z tytułu niezdolności do pracy. Oznacza to, że wraz z przyznaniem emerytury świadczeniobiorca traci prawo do renty.
Emeryturę z urzędu mogą uzyskać wyłącznie osoby pobierające rentę z tytułu niezdolności do pracy przysługującą na podstawie przepisów ustawy emerytalnej (w tym również rentę przyznaną w drodze wyjątku przez prezesa ZUS) lub na podstawie przepisów emerytalnych obowiązujących bezpośrednio przed wejściem jej w życie. Nie otrzyma jej natomiast osoba pobierająca np. rentę z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.
Osoba pobierająca rentę z tytułu niezdolności do pracy może sama zdecydować, czy chce ubiegać się o przyznanie emerytury na swój wniosek, czy też wolałaby, aby ZUS przyznał to świadczenie z urzędu.
Do końca miesiąca, w którym osiągnie powszechny wiek emerytalny, ma bowiem prawo wystąpić z wnioskiem o emeryturę. Jeśli do ostatniego dnia tego miesiąca (nawet po osiągnięciu wspomnianego wieku) zgłosi taki wniosek, ZUS rozpatrzy go na ogólnych zasadach, pozostawiając uprawnienia do renty. W przeciwnym razie przyzna z urzędu emeryturę i odbierze rentę z tytułu niezdolności do pracy.