O zagraniczną emeryturę można walczyć przed sądem w miejscu zamieszkania

Tak wynika z piątkowego wyroku Sądu Najwyższego

(sygnatura akt: III UZP 2/12)

, w którym sędziowie zajęli się sprawą gdańszczanina domagającego się od ZUS przyznania emerytury także na podstawie stażu pracy w Norwegii

.

Zgodnie z wewnętrznym zarządzeniem prezesa ZUS sprawy dotyczące świadczeń za pracę w Danii, Estonii, Finlandii, Islandii, na Litwie, Łotwie, w Norwegii i Szwecji trafiają wyłącznie do oddziału ZUS w Szczecinie. Tam też zostały przesłane akta przyszłego emeryta.

Wątpliwości sądów

Niestety, ZUS odmówił przyznania świadczenia, więc zainteresowany złożył sprawę do sądu. Pozew też został przesłany z Gdańska do okręgu szczecińskiego.

Sędziowie ze Szczecina chcieli odesłać sprawę do Gdańska, czyli do okręgu, w którym mieszka uprawniony. Stwierdzili bowiem, że podstawową zasadą przepisów procesowych w sprawach o świadczenia z ZUS (określoną w art. 461 § 2 kodeksu postępowania cywilnego) jest ułatwienie stronom dostępu do sądu. ZUS jednak złożył zażalenie na postanowienie sądu o przekazaniu sprawy do Gdańska, powołując się na inny przepis procedury cywilnej. Jego zdaniem w kwestii świadczeń przysługujących za pracę za granicą odwołanie ubezpieczonego powinien rozpatrywać sąd właściwy dla oddziału ZUS zajmującego się sprawą. ZUS powołał się przy tym na art. 461 § 2

2

k.p.c., który mówi, że w sprawach, w których ubezpieczony otrzymuje świadczenie wypłacane przez wyznaczony przez prezesa ZUS oddział, właściwy jest sąd, w którego okręgu mieści się ta jednostka.

Sąd apelacyjny, do którego trafiła ta sprawa, przyznał, że przepisy interpretuje podobnie. Aby rozwiać wątpliwości, skierował jednak pytanie prawne do Sądu Najwyższego.

Błędna praktyka

SN w uchwale z 13 lipca 2012 r., stwierdził, że sądy błędnie interpretują przepisy.