Ten konflikt wymknął się już racjonalnym wyliczeniom politycznych zysków i strat. W myśl starej reguły: „zrób jak najwięcej, jak najszybciej po wygranych wyborach, żeby ludzie się nie zorientowali", PiS zdecydowało się na frontalne zwarcie i zakończenie rachunków z wymiarem sprawiedliwości, a przede wszystkim z sędziami.
Popełnia przy tym wszystkie możliwe błędy we wnioskowaniu i argumentacji, sprowadzając prawdziwe problemy ad absurdum i wyciągając ogólne wnioski na podstawie jednostkowych przesłanek, np. bezprecedensowego wyroku w sprawie Jana Śpiewaka. Tak naprawdę chodzi o wykorzystanie każdego pretekstu do rozprawy, która ma przynieść komfort rządzenia i pełnię władzy, a przede wszystkim – choć w polityce to najgorsza motywacja – uleczenie własnych kompleksów. Zarówno prezesa Kaczyńskiego, jak i młodych polityków Solidarnej Polski, traktowanych przez europejską palestrę z wyższością, a nawet lekceważeniem.