Przepustka do centrum Europy

I dlatego Macron zdecydował się na reset z Warszawą.

„El Pais" od lat należy do najbardziej sceptycznych wobec PiS wielkich mediów Europy. A jednak po wizycie francuskiego prezydenta w polskiej stolicy na początku lutego hiszpański dziennik uznał, że oto otwiera się przed Polską nowa rola w postbrexitowej Wspólnocie.

Nasz kraj ma co prawda pięciokrotnie mniejszą gospodarkę od Zjednoczonego Królestwa, nie posiada ani broni jądrowej, ani stałego miejsca w Radzie Bezpieczeństwa ONZ, ani światowego centrum finansowego i języka. Ale lepszego kandydata dla przejęcia choć częściowo miejsca Brytyjczyków w dzisiejszej Unii po prostu nie ma. Włochy, które od czterech dekad nie są w stanie przełamać paraliżu gospodarczego, mogą w każdej chwili stanąć w obliczu przedterminowych wyborów, w wyniku których niemal na pewno władzę w Rzymie przejmie niezwykle eurosceptyczna koalicja Ligi, skrajnie prawicowych Braci Włochów i resztek Forza Italia Silvia Berlusconiego.

Reanimacja integracji

W Madrycie od miesiąca rządzi z kolei pierwszy od śmierci Franco rząd koalicyjny, w skład którego wchodzi również niechętny wobec Brukseli, tyle że skrajnie lewicowy, Podemos. Premier Pedro Sanchez nie może też uwolnić się od problemu katalońskiego secesjonizmu: w weekend „La Vanguardia" podała sondaż, który pokazuje, że partie niepodległościowe znów wygrałyby wybory regionalne w prowincji.

– Rząd Sancheza zrywa z tradycyjnym przywiązaniem do Paryża i Berlina i stawia na punktowe sojusze w funkcji interesów Hiszpanii – ujawnia więc brukselski korespondent „El Pais" Bernardo de Miguel.

Miejsce uwolnione przez Hiszpanów gotowa jest zająć Polska.

– To jest szczera inwestycja w dwustronne relacje tak z naszej, jak i z francuskiej strony – powiedziały „Rz" po wizycie Macrona wysokie rangą źródła w polskim rządzie. – Teraz musimy zobaczyć, w jakim stopniu przełoży się ona na konkretne działania – dodają.

Na trzy miesiące przed wyborami prezydenckimi trudno o lepszy sposób na ostateczny powrót Polski na „europejskie salony". Tym bardziej że na płaszczyźnie symbolicznej plany są spektakularne. Andrzej Duda lub jego następca miałby razem z kanclerz Merkel być „gościem honorowym" obchodów 14 lipca w Paryża. W ten sposób, po dziewięciu latach, znów zebrałby się szczyt Trójkąta Weimarskiego.

– To duży gest – można usłyszeć w polskim rządzie.

Miesiąc później, 15 sierpnia, być może do Warszawy przyjedzie Emmanuel Macron, aby wziąć udział w obchodach setnej rocznicy Bitwy Warszawskiej (ostateczne decyzje nie zapadły).

– Francja była wtedy u boku Polski, aby bronić nie tylko polskiej niepodległości, ale w ogóle Europy przed bolszewizmem. Trudno sobie wyobrazić lepszą dla nas rolę – mówi „Rz" Frederic Petit, deputowany Francuzów żyjących na obczyźnie. Wystąpił on już z inicjatywą powołania trójstronnego zgromadzenia parlamentarnego, który wspierałby rozwój współpracy weimarskiej.

Ale nie tylko brexit pcha Francję w ramiona Polski. Wielką w tym rolę mają Niemcy. Od dwóch i pół roku Merkel odrzucała starania Paryża o budowę o wiele bardziej zintegrowanej Unii wokół strefy euro. Niemcy po części obawiały się zbyt wysokich kosztów takiego projektu, a po części nie były w stanie przełamać narastającego kryzysu politycznego nad Szprewą.

Ale równocześnie Berlin od długiego czasu pchał Paryż w kierunku przełamania impasu z Polską i podjęcia z nią współpracy dla dobra Unii.

– Wizyta Macrona oznacza po prostu normalizację stosunków z Warszawą. Polska jest wielkim krajem, który musi odgrywać ważną rolę w Brukseli – powiedział „Rz" źródła w Berlinie.

Z naszych informacji wynika, że Niemcy zachęcały prezydenta Francji do włączenia Polski do francusko-niemieckiego projektu budowy czołgu nowej generacji, jak również odrodzenia współpracy weimarskiej.

Broń jądrowa nie dla Europy

Ale źródła w polskim rządzie podkreślają: polsko-francuska odwilż nie zastępuje oferty, jaką w przemówieniu na Sorbonie przedstawił Niemcom Macron. – To są rzeczy niezależne.

I rzeczywiście chodzi o znacznie mniej ambitny projekt nie tyle pogłębienia Unii, ile przywrócenia jej do życia, przełamania coraz poważniejszej blokady. Granice tej współpracy nakreślił zresztą sam Macron w długo oczekiwanym przemówieniu w Szkole Wojennej, w której nie zdecydował się na objęcie krajów Unii francuskimi gwarancjami atomowymi, a jedynie zaprosił do „dyskusji" w sprawie roli, jaką mogłoby odegrać to uzbrojenie dla zapewnienia ochrony Europy. To sygnał, że nawet z perspektywy Paryża Ameryka pozostanie gwarantem bezpieczeństwa Polski i innych krajów Wspólnoty.