Amerykanie już myślą o kolejnych wyborach. Co planuje Kamala Harris?

– To dopiero za trzy lata! – powiedziała wymijająco, zapytana o kolejną kampanię prezydencką, Kamala Harris w Nashville, przed jednym ze spotkań poświęconych promocji wspomnień z jej krótkiej kampanii prezydenckiej pt. „107 dni”. Daje do zrozumienia, że nie czuje się „przytłoczona” presją i oczekiwaniami. Wie, że ma już zarezerwowane swoje miejsce w historii.

– Rozumiem skupienie się na 2028 r.. Ale w Kongresie stanie moje marmurowe popiersie. Jestem postacią historyczną, tak jak każdy wiceprezydent Stanów Zjednoczonych kiedykolwiek był – powiedziała.

Kamala Harris przez lata uważana była za przyszłość Partii Demokratycznej. Już w 2009 r., gdy była jeszcze prokuratorką okręgową w Kalifornii, pojawiło się określenie „żeńska wersja Baracka Obamy”. Teraz jednak obserwatorzy, a nawet jej byli doradcy – zarówno ci pozostający z nią w kontaktach, jak i ci, którzy się od niej odsunęli – przyglądają się jej trasie promującej książkę, na której spotkania przychodzą tysiące osób, zastanawiając się, jaka właściwie jest jej strategia dotycząca politycznej przyszłości, o ile w ogóle jakąś ma.

Niewiele zrobiła, by zdystansować się od byłego prezydenta Josepha R. Bidena, poza publicznym przyznaniem, że z jej strony było „lekkomyślne”, iż nie zniechęciła go do kampanii prezydenckiej na drugą kadencję, widząc, w jak słabej był kondycji psychofizycznej. Komentatorzy zauważają, że nie przeszła strategicznej transformacji PR-owej, polegającej na wygładzaniu słabości i podkreślaniu atutów, która zazwyczaj towarzyszy politykowi, który poniósł porażkę, ale myśli o kolejnej kampanii.

Czytaj więcej

rozmowa

Politolog z USA: Popularność Trumpa pikuje. Czy demokraci wykorzystają szansę?

Popularność Donalda Trumpa pikuje, więc nie da się wykluczyć, że nawet nudny kandydat demokratycz...

Wielu Demokratów postrzega ją dziś jako symbol bolesnej przeszłości. Jej porażka, po zebraniu i wydaniu 1,5 miliarda dol. w ciągu 15 tygodni, pozostawiła szczególnie gorzki posmak wśród największych darczyńców.

Ta porażka w 2024 r. głęboko ją dotknęła. Sama przyznała, że nie doświadczyła tak wstrząsających emocji od śmierci swojej matki. Pierwsze miesiące 2025 r. spędziła w zaciszu prywatnego domu, chroniąc się przed kamerami. Teraz, po roku od przegranych wyborów, z entuzjazmem oddaje się promocji książki, z którą jeździ po całym kraju, nazywając to „trasą wolności”. Podkreśla, że spotkania te dają jej wgląd w to, co ludzie myślą i jakie mają problemy.

Kamala Harris podniesie się po porażce? Jakie plany ma gwiazda Partii Demokratycznej?

Jest pierwszą kobietą, która dostąpiła funkcji wiceprezydenta, a przy tym pierwszą osobą o innym niż biały kolorze skóry na tym stanowisku. Doskonale zdaje sobie sprawę z ograniczeń, jakie w amerykańskiej polityce niosą ze sobą płeć oraz kolor skóry. Nadal jej słabością jest to, że – jako była prokurator – najlepiej czuje się w sztywnym i nieprzyjaznym dla przeciętnego Amerykanina języku prawniczym i ma skłonność do zachowywania się tak, jakby każde pytanie było częścią przesłuchania, w którym odpowiedzi mogą zostać użyte przeciwko niej. Dało się to odczuć w wielu wywiadach, których Harris udzieliła jako kandydatka do Białego Domu, a w których ostrożność odpowiedzi przykrywała treść.

– Musimy być szczerzy – dla wielu Amerykański Sen stał się bardziej mitem niż rzeczywistością. Obie partie zawiodły w utrzymaniu zaufania publicznego. Postrzegają rząd jako zasadniczo niezdolny do zaspokojenia potrzeb obywateli. Ludzie czują, że instytucje, które zostały stworzone, by ich wspierać, ich zawiodły. Nie mylą się – powiedziała podczas grudniowego wystąpienia przed Krajowym Komitetem Partii Demokratycznej (DNC), a słowa te odbiły się szerokim echem w mediach.

Czytaj więcej

Polityka

Sondaż: Kamala Harris byłaby, z perspektywy Polski, lepszym prezydentem niż Donald Trump?

„Kto, Pani/Pana zdaniem, z perspektywy czasu, byłby lepszym prezydentem USA biorąc pod uwagę pols...

W przeważającej mierze jednak Kamala Harris stoi z boku toczącej się od roku debaty na temat kierunku, jaki powinna obrać Partia Demokratyczna po Bidenie i w erze Donalda Trumpa. Czy demokraci powinni trzymać się tematów centrowych, czy iść bardziej w lewo, czyli w kierunku wskazanym przez spektakularnych zwycięzców wyborów na burmistrza w Nowym Jorku i Seattle? Czy demokraci potrzebują więcej populizmu i progresywizmu? A może nie? Co właściwie partia powinna sobą reprezentować?

Kto będzie reprezentował Partię Demokratyczną w nadchodzących wyborach prezydenckich w USA?

Jej doradcy rozważali kandydaturę Harris na gubernatora Kalifornii – prestiżowe stanowisko, które dla niewielu stoi bardziej otworem niż dla byłej prokurator i wiceprezydent. Niemniej jednak Harris odrzuciła tę możliwość. W międzyczasie powstał komitet akcji politycznej Harris Fight for the People, a była wiceprezydent zawarła opiewającą na 7 milionów dol. umowę z Krajowym Komitetem Partii Demokratycznej (DNC), dotyczącą przekazania jej listy mailingowej.

Dzień po zwycięstwie zadzwoniła do Zohrana Mamdaniego, nowo wybranego burmistrza Nowego Jorku, oferując mu porady dotyczące zatrudniania współpracowników oraz pełnienia funkcji wykonawczej. – Nie uważam, by był on przerażającą twarzą Partii Demokratycznej – powiedziała o Mamdanim, 34-letnim demokratycznym socjaliście, chwaląc entuzjazm, jaki wzbudził wśród młodszych wyborców.

Zadzwoniła także do umiarkowanych demokratek, które wygrały wybory na gubernatorów: Abigail Spanberger w Wirginii oraz Mikie Sherrill w New Jersey, a także do kilkudziesięciu innych demokratycznych kandydatów, którzy w listopadzie wygrali wybory na senatorów czy radnych. Są to dokładnie takie kroki, jakie podejmuje osoba planująca start w wyborach prezydenckich.

Czytaj więcej

Polityka

Liberalny wstrząs u demokratów. Kim jest Zohran Mamdani?

Partia Demokratyczna próbuje wyciągnąć wnioski z demokratycznych prawyborów na burmistrza Nowego...

Harris ma w Partii Demokratycznej poważnego rywala – gubernatora swojego stanu, Kalifornii, Gavina Newsoma, który uważany jest za jednego z potencjalnych kandydatów do Białego Domu. Nie boi się on wyrażania ostrych opinii oraz buduje wyraźną strategię. Harris również ma kilka politycznych atutów w rękawie. Warto tu wymienić entuzjastyczne poparcie ze strony dwóch kluczowych grup społecznych: czarnoskórych wyborców oraz kobiet. Czarnoskórzy wyborcy, szczególnie ci na południu kraju, zdecydowali o wyniku ostatnich dwóch prawyborów w Partii Demokratycznej na prezydenta.