- To dzień, na który przyjeżdżają także ludzie zza granicy. Jest to niesamowite wydarzenie, które jest niespotykane w takiej skali na terenie Europy. Mówię o momencie, w którym zaczynają wyć syreny i wszyscy się zatrzymują. Dla warszawiaków to jest moment, w którym pokazują swoją wyjątkowość. Jest to miasto do którego przyjeżdża się, żeby robić karierę, w którym każdy jest zabiegany. Ale pod tą otoczką kryje się dusza i charakter miasta. Wydaje się, że ludzie, którzy nie mają na co dzień czasu dla siebie, nagle są w stanie poświęcić tę minutę na zrobienie czegoś razem – podkreślił.
Okazało się, że we współczesnym świecie mogą istnieć ludzie, którzy nie pasują do jakiegoś wzorca
Jan Ołdakowski, dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego
Ołdakowski stwierdził także, że „najwięcej pozytywnych emocji w dyskusji o Polsce można wyciągnąć z klęski”.
Psychologowie społeczni twierdzą, że jak ludzie robią coś razem, to na końcu zyskują psychologiczną nagrodę. Ludzie, którzy biorą udział w tym wydarzeniu oddają hołd i robią coś ważnego, a z drugiej strony fundują sobie małą przyjemność. Robią coś wspólne z innymi - manifestując wspólnotę. To oczywiście nie oznacza, że ludzie biorący w tym udział przez cały rok kierują się wartościami powstańców – zaznaczył dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego.
Polityk zwrócił także uwagę na podobieństwa historii postania warszawskiego, z rosyjską agresją na Ukrainie.
- Historia co jakiś czas wychodzi z przeszłości i pojawia się w teraźniejszości, promieniując na przyszłość. Dyskusja o powstaniu warszawskim nie jest możliwa bez kontekstu ukraińskiego. Nie można mówić o ludobójczych planach Trzeciej Rzeszy bez wspomnienia Buczy i Irpienia. Okazało się, że we współczesnym świecie mogą istnieć ludzie, którzy nie pasują do jakiegoś wzorca. W przypadku Buczy i Irpienia był to wzorzec, którzy wymyślił Władimir Putin, a w przypadku Polaków, to był wzorzec stworzony przez Adolfa Hitlera - podsumował.
