Europejska polityka AfD. „Ta UE musi umrzeć”

Magdeburg, stolica wschodnioniemieckiego landu Saksonia-Anhalt. To miasto przyciągało w weekend uwagę niemieckiej opinii publicznej. Setki osób demonstrowało tam pod hasłami „Naziści precz” i „Razem przeciw skrajnie prawicowej nienawiści”.

A w magdeburskim centrum targowym odbywał się zjazd skrajnie prawicowej Alternatywy dla Niemiec (AfD), która w lipcowych sondażach ma rekordowe notowania, zajmuje w nich drugie miejsce, z poparciem od 19 do 22 procent Niemców. I cieszy się, że Friedrich Merz, szef CDU – najpopularniejszego w sondażach, również opozycyjnego ugrupowania – rozpętał debatę o zakończeniu izolacji AfD przez inne partie. Na razie na poziomie lokalnym.

Zjazd był związany z przyszłorocznymi wyborami do Parlamentu Europejskiego, choć AfD właściwie Unię Europejską odrzuca. Przynajmniej tę w dzisiejszym kształcie. – Ta UE musi umrzeć, żeby prawdziwa Europa mogła żyć – powiedział w Magdeburgu publicznej telewizji informacyjnej Phoenix Björn Höcke, lider radykalnego skrzydła AfD.

Czytaj więcej

Polityka

Dylemat CDU: Współpracować z AfD czy ją zdelegalizować

Koniec izolacji skrajnej prawicy – zasugerował szef największej niemieckiej partii CDU, by zaraz zapewnić, że został źle zrozumiany.

To skrzydło jest w partii coraz silniejsze, właściwie w nim teraz dominuje. Dowiodły tego głosowania w czasie magdeburskiego zjazdu. Na głównego kandydata AfD w wyborach do PE wybrano większością dwóch trzecich Maximiliana Kraha, wspieranego przez Höckego. Zresztą wszystkie czołowe miejsca na liście partii obsadzili radykałowie. Niektórzy wprost opowiadają się za wystąpieniem Niemiec z Unii Europejskiej, a ci, którzy zakładają, że można w niej pozostać, to po to, by ją zmienić w twierdzę, chronioną przed napływem imigrantów.

AfD jest przeciw przekształcaniu UE w federację, co z kolei jest celem obecnego rządu niemieckiego składającego się z SPD, Zielonych i liberalnej FDP. I liczy na zmianę Unii od wewnątrz. Co, jeśli to wspomniane przez Höckego uśmiercenie dzisiejszej UE okaże się niemożliwe? Wtedy, jak głosi obecny program partii (nowy ma niedługo powstać), należy albo wyprowadzić Niemcy z UE, albo „w demokratyczny sposób” rozwiązać Unię, albo przekształcić ją w nową wspólnotę gospodarczą.

AfD najważniejszym prorosyjskim ugrupowaniem w Niemczech

Maximilian Krah jest jednym z dziesięciu posłów AfD w Parlamencie Europejskim (w przyszłorocznych wyborach partia chce mieć ich 20). Pochodzi z Drezna, stolicy antymuzułmańskiego ruchu Pegida. Specjalizuje się nie tylko w retoryce antyimigranckiej, na którą zwrócił uwagę w swoich raportach niemiecki kontrwywiad. W ostatnich latach chwalił się także bliskimi kontaktami z Rosjanami i prorosyjskimi politykami ukraińskimi.

Czytaj więcej

Polityka

AfD znów rośnie. Tylko 4 pkt. proc. do lidera

AfD notuje wzrost poparcia – wg nowego sondażu może liczyć już na 22 proc. głosów. Niebezpiecznie zmniejsza przewagę do lidera rankingu.

Tuż przed rosyjską inwazją na Ukrainę Krah pisał w mediach społecznościowych o swojej „osobistej przyjaźni” z Siergiejem Karaganowem, kremlowskim ekspertem ds. zagranicznych. Niedawno Karaganow proponował „wyprzedzające uderzenie odwetowe” w Zachód bronią atomową, wskazując jako cel „umowny Poznań”.

Jak przypomniał tygodnik „Der Spiegel”, Krah, obecnie 46-letni, 43. urodziny obchodził razem z Wiktorem Medwedczukiem, najważniejszym prorosyjskim politykiem ukraińskim, blisko związanym z Władimirem Putinem (który jest chrzestnym jego córki). Uznany na Ukrainie za zdrajcę i aresztowany Medwedczuk trafił ostatecznie do Rosji – wymieniono go na obrońców mariupolskiego Azowstalu, co pokazuje, jak ważny jest dla Putina.

Celem AfD wyprowadzenie Niemiec z UE i NATO?

AfD stała się najważniejszym prorosyjskim ugrupowaniem w Niemczech. W sprawach wschodnich, w tym zakończenia wojny w Ukrainie na korzystnych dla Moskwy warunkach, jest gotowa współpracować nawet ze skrajną lewicą mimo jej komunistycznych korzeni i mimo jej radykalnie antyamerykańskiej retoryki. Oficjalnie AfD godzi się na to, by USA nadal były „naszym partnerem”, ale ma nim być także Rosja, a żeby to się stało faktem, trzeba „skończyć z sankcjami” nałożonymi na nią przez Zachód.

Niektórzy podejrzewają, że celem AfD jest wyprowadzenie Niemiec nie tylko z Unii Europejskiej, lecz także z NATO. Na pewno nie podoba jej się dzisiejszy pakt północnoatlantycki. Bo za bardzo zajmuje się flanką wschodnią i wysyła na nią niemieckich żołnierzy. Na dodatek AfD chciałaby się pozbyć wszystkich zagranicznych wojsk (w domyśle amerykańskich) z terytorium Niemiec.

Partia istnieje dziesięć lat, początkowo skupiała się na gospodarce – na „katastrofalnej polityce ratowania strefy euro”. Większość ówczesnych liderów opuściła AfD, gdy zaczęła ona dryfować w kierunku nacjonalizmu.

Czytaj więcej

Opinie polityczno - społeczne

Marek A. Cichocki: Koniec mitu stabilnych Niemiec?

AfD otwarcie wyraża to, co dzisiaj uważa wielu zwykłych Niemców, a czego tradycyjne partie polityczne uwięzione w kręgu politycznej poprawności przyznać nie chcą.

Sprzeciw wobec wspólnej europejskiej waluty pozostał w programie (AfD domaga się referendum w sprawie opuszczenia przez Niemcy strefy euro, chyba że wcześniej Bundestag sam o tym zdecyduje, co przy jego dzisiejszym składzie jest oczywiście niemożliwe).

Demonstrujący na ulicach Magdeburga określali AfD mianem nazistów, mieli na myśli dominujące w tej chwili radykalne skrzydło partii. Mówiąc o „obcych”, posługuje się językiem kojarzącym się z Trzecią Rzeszą. Nie tylko zresztą mówiąc o „obcych”.

„Tęsknota Niemców za postacią historyczną, która pewnego dnia uleczy rany narodu, przezwycięży rozdarcie i uporządkuje sprawy, jest głęboko zakorzeniona w naszej duszy” – to słowa Björna Höckego, lidera tego skrzydła. Nawet wielu posłów AfD do Bundestagu nie miało pewności, czy to cytat z Höckego, czy z Adolfa Hitlera.