Jak wiemy, Rymkiewiczowski Zborowski stanowi niejako wcielenie polskiej idei nieograniczonej, pierwotnej, nieokiełznanej wolności. Skarga pojawia się jako jego przeciwieństwo. Rozważania wybitnego poety trafnie wskazują najważniejszą ideę konstytuującą tożsamość Polaków – wolność (idea ta przejawia się w polskiej myśli od Galla Anonima i Wincentego Kadłubka do czasów współczesnych). Domagają się jednak pewnego komentarza.
Republikańska, nie liberalna, była idea wolności w wieku XVI. Znaczyło to między innymi, że kiedy się mówiło o wolności (libertas), zawsze się miało na myśli moralny ład rzeczypospolitej, który był wynikiem poszanowania prawa i obyczajów. Prawa, uważano, miały na celu wzmacnianie wolności, a nie jej zaprzeczanie czy ograniczanie: prawa i obyczaje kształtować miały moralność obywateli, ich cnotę, która aby mogła zaistnieć w przestrzeni społecznej, wymagała wolności obywatelskiej. Tam, gdzie wolną decyzję zastępowało bezmyślne posłuszeństwo rozkazom władzy, nie mogła zaistnieć moralna doskonałość.