Zazwyczaj czytam kilka książek naraz, ale z różnych gatunków, aby żaden z utworów mi się nie mieszał. Aktualnie jest to biografia „Ota Pavel. Pod powierzchnią". To opowieść o jednym z najlepszych czeskich pisarzy, a jednocześnie dziennikarzy sportowych, która była nominowana do tegorocznej Nagrody Nike. Autorem jest Aleksander Kaczorowski. Niezwykle interesująca opowieść o człowieku, którego dotyka choroba psychiczna. Ota Pavel to jeden z moich ulubionych czeskich autorów i każdy, kto chociaż odrobinę interesuje się literaturą tego kraju, musiał przeczytać jego „Śmierć pięknych saren" – przepiękny zbiór opowiadań. Postać Pavla jest intrygująca; to człowiek, który zmagał się z chorobą psychiczną, a na koniec zginął śmiercią samobójczą.

Z prozy czytam tom opowiadań czeskiego, nieżyjącego już autora Jana Balabána „Wakacje / Możliwe, że odchodzimy". W ojczyźnie był cenionym, nagradzanym pisarzem. Jego proza jest bezpośrednia i chwytająca za serce. Opowiadania są zupełnie inne niż klasyczna czeska proza, która kojarzy się z pozytywnymi uczuciami i literacką ironią – rzeczywiście w większości czeską prozę cechuje duża dawka humoru oraz brak realizmu. Opowiadania Balabána są inne – pesymistyczne, nie kończą się dobrze. Być może przytłaczała go rzeczywistość szarych bloków, w których mieszkał w Ostrawie.

Teraz panuje moda na seriale, które sam również uwielbiam. Skończyłem oglądać „Na cały głos" z Russellem Crowe'em w roli głównej. Fantastyczny serial pokazujący historię Rogera Ailesa, szefa Fox News, geniusza medialnego. Był człowiekiem skrajnie prawicowym i skomplikowanym psychologicznie. Serial pokazuje, jak pycha może doprowadzić do upadku człowieka. Obserwujemy transformację z wybitnego fachowca w człowieka niebezpiecznego.

Oglądam też serial „Czarnobyl" – wybitny obraz. Widz zostaje wprowadzony w niezwykły klimat. Opowiedziano tę historię w fascynujący sposób. Każdy odcinek jest zamknięty, a jednocześnie wszystkie tworzą spójną całość. Nie ma tu tanich chwytów, które się zawsze sprzedają, np. romans czy przemoc. Dodatkowo cały serial wzbogaca cudowna muzyka islandzkiej kompozytorki Hildur Gu?nadóttir, która również napisała muzykę do filmu „Joker", który także oglądałem. Zrobił na mnie piorunujące wrażenie. Był dokładnie w moim guście. Skupiono się w nim na jednej postaci. Tam jeszcze bardziej można było odczuć wpływ muzyki na odbiór filmu.