[b]Odpowiedzi na to pytanie udzielił Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde (C-453/05).[/b]
Zdaniem ETS do stwierdzenia istnienia takiej usługi nie jest przeszkodą to, że podatnik analizuje sytuację majątkową wyszukanych przez siebie klientów w celu uzyskania dla nich kredytów, ani to, że nie jest związany umownie z żadną ze stron umowy kredytowej, do której zawarcia się przyczynił, oraz nie kontaktuje się bezpośrednio z jedną z tych stron.
[srodtytul]Doradca majątkowy jako subagent[/srodtytul]
Spór dotyczył doradcy majątkowego, który prowadził samodzielną działalność na podstawie umowy agencyjnej zawartej z Deutsche Vermogensberatung AG (DVAG), spółką oferującą produkty finansowe na warunkach ustalonych wcześniej z instytucjami kredytowymi.
Skarżący jako subagent występujący w imieniu DVAG wyszukiwał potencjalnych klientów i analizował ich sytuację majątkową. Gdy dana osoba decydowała się na kredyt, był odpowiedzialny za przygotowanie wiążącej oferty, weryfikowanej następnie przez DVAG, i na dalszym etapie ostatecznie akceptowanej bądź odrzucanej przez daną instytucję finansową. W razie zawarcia umowy kredytu DVAG otrzymywał określoną kwotę prowizji wypłacaną przez instytucję finansową i jej część, w kwocie umownie ustalonej, wypłacał skarżącemu tytułem wynagrodzenia za udział w zawarciu danej umowy kredytu. Osoba prywatna zawierająca umowę kredytu nie była zobowiązana do wypłaty jakiejkolwiek kwoty na rzecz DVAG ani skarżącego.