[wyimek]Jako dowolne należy traktować ustalenia w materiale dowodowym nie w pełni rozpatrzonym[/wyimek]
[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]
WSA stwierdził, że zaskarżona decyzja narusza prawo w stopniu powodującym konieczność wyeliminowania jej z obrotu prawnego.Spór sprowadzał się do tego, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia należnego VAT o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez spółkę cywilną.
Sąd skupił się jednak nie tyle na możliwości odliczenia podatku, ile na kwestiach proceduralnych. Przypomniał, że organ podatkowy ma obowiązek „wyczerpującego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą, aby w ten sposób stworzyć jej rzeczywisty obraz i uzyskać podstawę do trafnego zastosowania przepisu prawa”.
Organy podatkowe z jednej strony zobowiązane są do podejmowania działań mających na celu zgromadzenie kompletnego materiału dowodowego, niezbędnego do wyjaśniania wszystkich okoliczności faktycznych, istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Z drugiej zaś obowiązkowi temu towarzyszy konieczność wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego, co oznacza przeanalizowanie, zaznajomienie się z całym materiałem dowodowym. Rozpatrzenie materiału dowodowego musi być wyczerpujące, a zatem wszechstronne, dogłębne, szczegółowe, gruntowne, dokładne. Dopiero takie rozpatrzenie całości materiału dowodowego daje możliwość podciągnięcia faktów uznanych za udowodnione pod stosowną normę prawną, a następnie może stanowić podstawę do ustalenia skutków podatkowoprawnych tych faktów.
Rozważania dotyczące zastosowania określonego przepisu prawa materialnego mają zatem uzasadnienie na tym etapie stosowania prawa, na którym nie ma już żadnych wątpliwości co do stanu faktycznego. Jeśli zaś materiał dowodowy w sprawie zawiera luki co do istotnych okoliczności, to wybór rozstrzygnięcia (zastosowania prawa materialnego) jest przypadkowy i nielogiczny. Dodatkowo narusza przepisy.
