Takie stanowisko wyraził WSA w Warszawie 25 czerwca 2009 r. ([b]III SA/Wa 245/09[/b]).
Spółka wystąpiła z wnioskiem o indywidualną interpretację przepisów. Wskazała, że kupuje usługi od innej spółki, która ma siedzibę poza granicami Polski, niemniej jest zarejestrowana w Polsce na potrzeby VAT i prowadzi oddział. Pytała, czy w takiej sytuacji dochodzi do importu usług? Jej zdaniem nie, ponieważ usługa świadczona jest przez podatnika zarejestrowanego na potrzeby VAT w Polsce i posiadającego tu oddział. Organ podatkowy nie zgodził się z tym. Wskazał, że skoro siedziba spółki świadczącej usługi znajduje się poza granicami Polski, to bez znaczenia jest zarejestrowanie na potrzeby VAT i prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Polski. Uznał, że dochodzi tu do importu usług, a na usługobiorcy ciążyć będzie obowiązek rozliczenia VAT.
Spółka wniosła skargę do WSA. Argumentowała, że definicja siedziby jest szeroka. W sytuacji gdy kontrahent jest zarejestrowany dla celów VAT w danym państwie, to w istocie rzeczy jest rezydentem dla celów VAT, co należy uznać za równoważne z posiadaniem siedziby, tym bardziej gdy prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski.
Sąd uchylił zaskarżoną interpretację. Zgodził się ze skarżącą, że definicja siedziby powinna być rozumiana szeroko, nie ograniczając się wyłącznie do formalnych aspektów, ale także biorąc pod uwagę istotę systemu podatku VAT i sposobu jego rozliczania. Jeśli podatnik wprawdzie formalnie posiada siedzibę za granicą, ale zarejestrował się na VAT w Polsce, gdzie posiada oddział i stałe miejsce prowadzenia działalności, to należy uznać, że posiada on siedzibę na terytorium Polski.
[i]Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]
