Wojewoda oraz spółka z o.o. Beskidzkie Ustronie zaskarżyli do sądu uchwałę rady miasta Ustronie o planie zagospodarowania przestrzennego tego miasta. Spółka zarzuciła sprzeczność planu ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W efekcie budynek, wzniesiony na podstawie decyzji o warunkach zabudowy, stanął tam, gdzie plan zakazał tego typu budowli. Wojewoda stwierdził m.in., że plan sporządzono na mapie w skali 1: 5000, podczas gdy ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wymaga skali 1:1000, a jedynie w uzasadnionych wypadkach dopuszcza skalę 1:5000 lub 1:2000. W planie podano także tylko minimalną szerokość dróg, bez wskazania maksymalnej, czego wymaga ustawa. Nie wystarczy ustalić linii rozgraniczających i minimalnych szerokości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził nieważność tylko niektórych punktów uchwały. Uznał za niedopuszczalne przeznaczenie danego terenu w planie miejscowym odmienne od ustalonego w studium. Nie jest też dopuszczalne wprowadzanie do tekstu planu zaleceń niebędących nakazami, zakazami czy zasadami. W pozostałej części oddalił skargę. Nie zgodził się z twierdzeniem, że w planie nie określono parametrów dróg, gdyż umieszczono je w pasie terenu wyznaczonym liniami rozgraniczającymi. Nieważności uchwały nie powoduje każde, lecz tylko istotne naruszenie zasad sporządzania planu – zaznaczył. Sporządzenie planu w skali 1: 5000 narusza art. 16 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=31674B57D0964CEDDD9879564922DF49?id=169354]ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym[/link], ale to tylko uchybienie, które nie podważa zasad sporządzenia planu.
Wojewoda śląski zaskarżył wyrok do NSA. Nie zgodził się z unieważnieniem uchwały tylko w części i powtórzył, że każde naruszenie zasad planistycznych powinno powodować stwierdzenie nieważności planu.
Uznając skargę kasacyjną, NSA uchylił wyrok WSA w Gliwicach, przekazując mu sprawę do ponownego rozpoznania. Przepisy ustawy, które określają, co powinno się znaleźć w planie, są bezwzględnie obowiązujące – pokreślił. Wymogiem procedury planistycznej jest m.in. odpowiednia skala mapy i określenie parametrów dróg. Jeżeli ustawa przewiduje skalę 1:1000, nie można uznać, że nie ma to znaczenia dla całości planu. Również to, że drogi mieszczą się w liniach rozgraniczających i podano ich minimalne szerokości, nie spełnia wymogu określenia parametrów dróg. Jeżeli zaś naruszono zasady sporządzania planu, jest on nieważny. Charakter naruszenia jest nieistotny [b](sygn. II OSK 871/10)[/b].
