Niepełnosprawni: przyznawanie zasiłku wbrew konstytucji

Problem pojawiał się, gdy pobierali oni zasiłek pielęgnacyjny, a kończyła się ważność ich orzeczenia o niepełnosprawności. Art. 24 ust. 3a ustawy [b]zmuszał chorych do nielogicznego postępowania. Najpierw musieli złożyć wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego na kolejny okres. Dopiero później występowali ponownie o ustalenie stopnia niepełnosprawności i kontynuację poprzedniego orzeczenia.[/b]

Postępowanie to często się przedłużało. Wielokrotnie od orzeczeń wojewódzkich zespołów orzekających o niepełnosprawności trzeba się było odwoływać do sądów.

[b]W efekcie niepełnosprawni nie otrzymywali wtedy żadnego świadczenia[/b]. Kiedy zapadło już kolejne orzeczenie o chorobie zainteresowanego, okazywało się, że stracił on pieniądze. Nie dostawał ich za okres, w którym był niepełnosprawny w takim samym stopniu jak w czasie, w którym takie świadczenie już otrzymywał.

Kwestionowany przepis wskazywał, że prawo do zasiłku pielęgnacyjnego ustala się dopiero od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został złożony wniosek o kontynuację świadczenia rodzinnego.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że sporna regulacja jest niezgodna z ustawą zasadniczą. Władze mają bowiem udzielać niepełnosprawnym potrzebnego zabezpieczenia. Sędziowie stwierdzili, że [b]dwuetapowy mechanizm ubiegania się o świadczenie wprowadza niepełnosprawnych w błąd[/b]. To właśnie oni padli ofiarą nieprawidłowego działania urzędów.