Nie da się podważyć ewidencji gruntów w sprawie podatkowej

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną nadleśnictwa z województwa zielonogórskiego w sprawie podatku od nieruchomości (sygnatura akt II FSK11/10).

– Ewidencja budynków i gruntów nie może być podstawą merytorycznej oceny sądu administracyjnego w sprawie podatkowej – wyjaśnił sędzia NSA Jacek Brolik. Jedyną szansą zweryfikowania zapisów zawartych w ewidencji gruntów jest zakwestionowanie ich w odrębnym trybie administracyjnym.

Jak podkreślił NSA, ewidencja gruntów jest oficjalnym dokumentem. Nie można przeprowadzić dowodu przeciw ewidencji. Oznacza to, że zwalczanie danych zawartych w ewidencji gruntów w postępowaniu podatkowym nie będzie skuteczne. Jeżeli podatnik uważa, że ewidencja zawiera zapisy niezgodne z rzeczywistością, musi doprowadzić do jej zmiany w postępowaniu prowadzonym przez organy ewidencyjne.

W sprawie chodziło o opodatkowanie lasów. Przez kilka kolejnych lat organy podatkowe oprócz podatku leśnego od lasów naliczały nadleśnictwu podatek od nieruchomości od dróg leśnych. W 2008 r. nadleśnictwo wystąpiło o unieważnienie decyzji wymiarowych. W jego ocenie burmistrz, działając jako organ podatkowy, nie miał prawa naliczyć podatku od nieruchomości od dróg leśnych, ponieważ w rzeczywistości i w wewnętrznej ewidencji nadleśnictwa są one lasem. Oznaczenie ich w ewidencji gruntów i budynków jako "dr" i opodatkowanie podatkiem od nieruchomości stanowiło rażące naruszenie prawa.

W sprawie podatkowej fiskus jest związany zapisami ewidencji gruntów

Samorządowe kolegium odwoławcze odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji. Podkreśliło, że wszystkie grunty niesklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub jako lasy podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Ewidencja gruntów i budynków prowadzona przez właściwego miejscowo starostę jest urzędowym źródłem informacji faktycznych wykorzystywanych w postępowaniach administracyjnych, w tym również w postępowaniu podatkowym. Grunty, które nie zostały sklasyfikowane w niej jako lasy, nie mogły być opodatkowane podatkiem leśnym.

Ostatecznie sprawą opodatkowania dróg leśnych zajęły się sądy administracyjne, które w obu instancjach przyznały rację fiskusowi. Oddalając skargę nadleśnictwa, sąd I instancji przypomniał, że podstawą wymiaru podatku od nieruchomości powinny być dane wynikające z ewidencji gruntów. Organ podatkowy jest związany danymi zawartymi w tej ewidencji. Wewnętrzna ewidencja nadleśnictwa, z której wynika, że drogi są lasem, nie stanowi podstawy do opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Sąd zgodził się z organami podatkowymi, że to podatnik powinien doprowadzić do zgodności zapisów w ewidencji gruntów i budynków z rzeczywistym stanem władanych przez niego nieruchomości. Nie jest to bynajmniej obowiązek organów podatkowych, które są związane danymi zawartymi w takiej ewidencji. Stanowisko to w pełni zaakceptował sąd kasacyjny.

Wyrok jest prawomocny.

sygnatura akt II FSK11/10

Czytaj też:

Zobacz:

» Samorząd » Finanse » Podatki i opłaty » Podatek od nieruchomości

» Prawo dla Ciebie » Podatki » Podatek od nieruchomości