Tak orzekł WSA w Gliwicach 28 czerwca 2011 (III SA/Gl 2676/10).
Spółka sprzedała towary firmie z Czech, która posługiwała się unijnym numerem VAT. Wykazała więc tę transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT). Organ podatkowy uzyskał informacje, że nabywca ten został wyrejestrowany.
Tymczasem warunkiem uznania transakcji za WDT jest m.in. to, aby nabywca był zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska kraju UE. Organ wskazał więc, że spółka nie spełnia wymogów określonych w art. 13 ust. 2 ustawy o VAT. Stwierdził, że sprzedaż ta nie może być uznana za WDT i opodatkowana zerową stawką. Trzeba zastosować stawkę taką jak przy sprzedaży krajowej.
Organ określił spółce wysokość zobowiązania, od czego ta się odwołała. Argumentowała, że ze strony internetowej Komisji Europejskiej uzyskała dane, z których wynikało, że nabywca z Czech jest zarejestrowany jako podatnik wspólnotowy. Zdaniem spółki dane te są równoprawne z danymi, jakie mogłaby uzyskać z Biura Wymiany Informacji o Podatku VAT.
Organ utrzymał decyzje w mocy, wskazując na brzmienie art. 97 ust. 17 ustawy o VAT. Przepis ten określa źródła informacji o zidentyfikowaniu podmiotów. W skardze i w odpowiedzi na nią strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie. Sąd oddalił skargę.