Strzelec-sportowiec nie musi otrzymać pozwolenia na broń

Komendant wojewódzki policji w Gdańsku odmówił wydania indywidualnego pozwolenia na broń palną sportową zawodnikowi, który uprawia strzelectwo. Zdaniem komendanta argument o uczestnictwie w zawodach sportowych oraz treningach strzeleckich nie uzasadnia potrzeby posiadania pozwolenia na broń palną sportową.

Wydanie takiego pozwolenia może mieć miejsce w sytuacjach szczególnych i uzależnione jest od ponadprzeciętnej potrzeby posiadania broni np. znaczących wyników w rywalizacji sportowej - argumentował komendant. A w tym przypadku, udział zainteresowanego we współzawodnictwie sportowym nie wskazuje na jego wybitnie zawodnicze uprawnianie tej dyscypliny sportu – ocenił.

Decyzję tę - po odwołaniu się zawodnika - podtrzymał Komendant Główny Policji. Ten także wskazał, że aktywność sportowa ubiegającego się o broń nie jest na tyle duża, by wyróżniała go na tle innych osób uprawiających ten sport. Sportowiec ogranicza się wyłącznie do zawodów klubowych i nie podejmował profesjonalnej rywalizacji na zawodach międzyklubowych, czy też okręgowych - zauważył.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawodnik zarzucił policji błędną interpretację art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy o broni i amunicji, a także wprowadzenie dodatkowych kryteriów nieprzewidzianych przepisami, a mianowicie "uzyskiwanie wybitnych osiągnięć sportowych".

WSA oddalił skargę. W uzasadnieniu sąd wyjaśnił, że prawo do posiadania broni reguluje ustawa o broni i amunicji, a ta nie zwalnia członków klubów strzeleckich czynnie uprawiających strzelectwo z obowiązku wykazania istnienia okoliczności uzasadniających uzyskanie pozwolenia na własną broń sportową.

Skoro więc czynne uprawianie sportu nie zależy (co do zasady) od posiadania indywidualnego pozwolenia na broń sportową, to samo wykazanie się uprawianiem czynnego sportu nie jest okolicznością uzasadniającą wydanie zezwolenia na broń – argumentował sąd.

Jednocześnie WSA zauważył, że posiadanie indywidualnego pozwolenia na broń sportową nie jest konstytucyjnym prawem obywatela. A skarżący – zdaniem sądu - nie wykazał, iż brak własnej broni uniemożliwia mu realizację uprawiania strzelectwa sportowego.

Zawodnik wniósł skargę kasacyjną, bowiem jego zdaniem z ustawy o broni i amunicji nie wynika konieczność uzyskiwania przez osobę uprawiającą strzelectwo wybitnych osiągnięć, co było w uzasadnieniach odmowy przyznania mu pozwolenia na broń.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 lipca 2011 r. (sygnatura akt: II OSK 1247/10) oddalił jego skargę.

NSA stwierdził, że co do zasady uprawianie strzelectwa sportowego powinno być realizowane przede wszystkim przy użyciu broni należącej do stowarzyszenia lub klubu strzeleckiego.

Natomiast uzyskanie indywidualnego pozwolenia na broń sportową stanowi szczególny przywilej, który przysługuje jedynie osobom, które przekonująco uzasadnią potrzebę jego posiadania.