Kto podrobił test na aplikację radcowską

[b]Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że zdająca nie przedstawiła kontrdowodów na to, że ustalenia prokuratury i ministra są nieprawdziwe (sygn. VI SA/ Wa 70/ 10). [/b]

W wyniku uchwały komisji egzaminacyjnej ustalającej pozytywny wynik egzaminu w 2008 r. K.S. została wpisana na listę aplikantów radcowskich. Minister sprawiedliwości zgłosił sprzeciw, ponieważ podczas sprawdzania karty odpowiedzi stwierdzono, że nie uzyskała ona wymaganych 190 punktów, lecz 189.

Wszczęte więc zostało postępowanie o stwierdzenie nieważności uchwały komisji egzaminacyjnej.

K.S. zapoznawała się z aktami obu tych spraw dwukrotnie w gmachu ministerstwa, w obecności urzędników. Jej zdaniem zdobyła wymagane 190 punktów. Wprawdzie w pytaniu 13 postawiła krzyżyki przy odpowiedziach B i C, ale w pkt B obwiodła krzyżyk kółkiem. Według reguł egzaminu na aplikację w 2008 r. anulowała w ten sposób błędną odpowiedź i należało uwzględnić odpowiedź C.

Minister stwierdził jednak, że otoczenie błędnej odpowiedzi B kółkiem pojawiło się dopiero później. Tak ustaliła Prokuratura Rejonowa Warszawa-Śródmieście na podstawie m.in. oświadczeń urzędników ministerstwa. Stwierdziła, że doszło do popełnienia przestępstwa – sfałszowania urzędowego dokumentu. Ponieważ jednak nie wykryto sprawcy, umorzyła postępowanie.

W skardze do sądu zdająca zaprzeczyła, by doszło do sfałszowania karty odpowiedzi i by to ona była sprawczynią. W postępowaniu nie zebrano na to wystarczających dowodów.

[b]– Minister sprawiedliwości przyjął, że jest związany ustaleniami prokuratury, których skarżąca nie mogła podważyć, gdyż w trakcie postępowania prokuratorskiego nie była ani podejrzaną, ani pokrzywdzoną.[/b] Postanowienie o umorzeniu postępowania stwierdzające, że doszło do sfałszowania karty odpowiedzi, nie podlegało więc kontroli sądowej – zwracał uwagę pełnomocnik skarżącej.

– Okoliczności nie budziły wątpliwości i nie zostały przedstawione żadne kontrdowody – oświadczył pełnomocnik ministra sprawiedliwości. – Art. 76 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=7B36F5D4416C401D0A96B5CEC5D51C37?id=133093]k.p.a.[/link] przesądza o szczególnej mocy dowodu z dokumentów, jakim tu były wnioski prokuratury i oświadczenia pracowników ministerstwa, iż nie można wykluczyć, że w trakcie przeglądania akt K.S. mogła mieć dostęp do oryginalnej karty odpowiedzi.

Oddalając skargę, sąd podkreślił, że chociaż to organ administracji ma obowiązek zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący materiału dowodowego, inicjatywę dowodową powinna również wykazywać skarżąca.

K.S. rzeczywiście nie mogła kwestionować postanowienia prokuratury, ponieważ nie przysługiwał jej w tym postępowaniu status strony. Miała go jednak w postępowaniu administracyjnym. Ale ani we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, ani w piśmie po zapoznaniu się z aktami nie zostały sformułowane żadne wnioski dowodowe.

Minister dysponował natomiast postanowieniem prokuratury oraz oświadczeniami pracowników, które mogły być przyjęte jako dowód w sprawie. Jeżeli skarżąca uznała je za nieprawdziwe, niespójne, mogła je podważać, żądając np. przesłuchania świadków. Jeżeli tego nie uczyniła, nie może teraz kwestionować ustalenia, że doszło do sfałszowania karty odpowiedzi.