Wójt gminy oraz samorządowe kolegium odwoławcze (SKO) argumentowali, że droga stanowi własność podatnika, co potwierdza wypis z ewidencji gruntów. Organy podatkowe wskazały, że są związane zapisami ewidencji gruntów, ponieważ w myśl art. 21 prawa geodezyjnego i kartograficznego stanowią one podstawę wymiaru podatków.
[srodtytul]Droga publiczna własnością gminy[/srodtytul]
[link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=182297]Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych[/link] (dalej uopol) przewiduje wprawdzie wyłączenia określonych kategorii gruntów spod opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Między innymi art. 2 ust.3 pkt 4 tej ustawy stanowi, że nie podlegają podatkowi od nieruchomości grunty zajęte pod pasy drogowe dróg publicznych w rozumieniu przepisów o drogach publicznych oraz zlokalizowane w nich budowle, z wyjątkiem związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż eksploatacja autostrad płatnych. Jednakże drogą o charakterze publicznym może być tylko droga, która jest własnością gminy, a nie innych podmiotów.
[srodtytul]Co na to sąd[/srodtytul]
Sąd nie podzielił takiej wykładni. W uzasadnieniu wyroku stwierdził, że co do zasady podstawą wymiaru podatków są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Mają one bowiem walor dokumentu urzędowego, czyli stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone. Skarżący jest właścicielem drogi, ale przepisy uopol zawierają też wyłączenia z opodatkowania. [b]Ustawa o drogach publicznych, do której odsyłają przepisy uopol, dzieli drogi na publiczne i wewnętrzne. Podatkowi od nieruchomości nie podlegają pasy drogowe dróg publicznych oraz budowle dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych i gminnych. Należy bowiem wyraźnie odróżnić budowlę drogi od gruntu pod nią[/b].
[srodtytul]Ta sama kategoria[/srodtytul]
