[srodtytul] Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]
WSA uwzględnił skargę spółki. Przypomniał, że istota sporu sprowadza się do wykładni art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że ze zwolnienia od podatku dochodowego korzystają diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w przepisach wykonawczych, tj. do wysokości określonej w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=013AE81E84AD4DA4B10A28F851137DCA?id=167999]rozporządzeniach z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (DzU nr 236, poz. 1991 ze zm.)[/link] oraz [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=2F53C27ADE9326B1FD1E787A108A08D7?id=167998]na obszarze kraju (DzU nr 236, poz. 1990 ze zm.).[/link]
Ponieważ przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej, należy sięgnąć do przepisów prawa pracy. WSA zgodził się z wykładnią pojęcia „podróży służbowej” dokonaną przez[b] Sąd Najwyższy w wyroku z 22 stycznia 2004 r. (I PK 298/03)[/b], zgodnie z którą czas pracy kierowcy pojazdu ciężarowego przeznaczony na wykonywanie – w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę – zadań wymagających ponoszenia przez pracownika dodatkowych kosztów (wyżywienia lub noclegów) z natury rzeczy kwalifikuje się jako odbywanie pracowniczych zagranicznych podróży służbowych, które wymagają zrekompensowania przez pracodawcę uzasadnionych kosztów poniesionych przez pracownika.
Sąd podzielił również stanowisko wyrażone przez[b] WSA w Olsztynie w wyroku z 27 września 2006 r. (I SA/Ol 351/06)[/b], że każdorazowe wykonywanie przez kierowcę samochodu ciężarowego zadań służbowych w kraju i za granicą, wymagających ponoszenia przez niego dodatkowych kosztów wyżywienia, noclegów i innych, stanowi podróż służbową, a diety i inne należności za czas takiej podróży służbowej pracownika wolne są od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT.
Zdaniem sądu ryczałt w walucie obcej przyznany na pokrycie kosztów noclegów, wyżywienia i innych drobnych wydatków w czasie zagranicznych podróży służbowych pracownika nie jest ekwiwalentem za pracę wykonywaną za granicą, a zatem nie może być traktowany jako składnik wynagrodzenia za pracę.
[ramka][b]Uwaga:[/b] W wyroku tym gliwicki WSA pominął uchwałę siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 19 listopada 2008 r. (II PZP 11/08), w której SN stwierdził, iż kierowca transportu międzynarodowego odbywający różne trasy w ramach wykonywania umówionej pracy i na określonym w umowie obszarze jako miejscu świadczenia pracy nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 77[sup]5[/sup] § 1 k.p.
