[b]Tak orzekł WSA w Wrocławiu 9 kwietnia 2009 r. (I SA/ Wr 12/ 09).[/b]
Spółka kupuje od zagranicznego kontrahenta usługi o charakterze zarządczym, które wykazuje jako import usług. Gromadzi przy tym dokumenty mające na celu potwierdzenie wykonania usług. Wystąpiła o interpretację, czy w sytuacji gdy organy podatkowe uznają, że zebrane dokumenty nie pozwalają na zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów podatkowych, będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu tych usług.
Jej zdaniem ma takie prawo, mimo brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, gdyż zawarte w nim ograniczenie odnosi się jedynie do sytuacji, gdy dany wydatek nie może stanowić kosztu podatkowego z uwagi na swój charakter. W przedstawionej przez spółkę sytuacji chodzi natomiast jedynie o ewentualny brak odpowiednich dowodów.
Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko spółki jest nieprawidłowe. Prawo do odliczenia VAT jest wyłączone w odniesieniu do wszystkich wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT, bez względu na ich charakter.
Wrocławski WSA uchylił jego decyzję. Wskazał, że art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym przed 1 grudnia 2008 r.), zakazujący odliczenia podatku naliczonego, jest sprzeczny z prawem wspólnotowym i wyrażoną w nim zasadą neutralności VAT. Zdaniem sądu Polska mogła zachować wyłączenia odliczenia podatku naliczonego obowiązujące jeszcze przed jej przystąpieniem do UE, ale powinny one dotyczyć konkretnych kategorii towarów lub usług (wyjątkiem są dobra luksusowe, rozrywkowe, wydatki reprezentacyjne, ale tych spór nie obejmuje). Ograniczenia przewidziane w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, odwołujące się do bliżej niedookreślonej grupy towarów i usług, są sprzeczne z art. 17 ust. 6 VI dyrektywy.
