Sąd oddalił skargę. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT zwolnienie przysługuje w razie otrzymania przez podatnika środków bezzwrotnej pomocy od rządów państw obcych i instytucji międzynarodowych. [b]W rozstrzyganej sprawie spółka nie była beneficjentem środków. To gmina realizowała zadania z programu finansowanego ze środków z bezzwrotnej pomocy.[/b]
[i]Agata Miętek, Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]
[ramka][b]Komentuje Tomasz Kocowski, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro we Wrocławiu)[/b]
Przepisy ustawy o CIT zwalniają dochody uzyskane przez podatnika od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, pochodzące ze środków bezzwrotnej pomocy przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub zawartych umów. Wprowadzenie tej regulacji wynikało z zobowiązań międzynarodowych Polski, zgodnie z którymi nie powinna zasilać budżetu państwa środkami pomocowymi za pośrednictwem podatków.
Art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT od początku budził wątpliwości co do zakresu podmiotów objętych zwolnieniem. Przepis w brzmieniu przed 2001 r. nie wskazywał jednoznacznie, czy zwolnionymi są tylko bezpośredni beneficjenci, czy także podwykonawcy lub inne podmioty wykorzystujące środki pomocowe. Było to powodem sprzecznych stanowisk organów podatkowych. Od 2001 r. ustawodawca zdecydował się zawęzić zakres zwolnienia do tych, którym służyć ma ta pomoc, także wtedy, gdy rozdzielana jest za pośrednictwem innego podmiotu. Celem było więc niewątpliwie przyznanie zwolnienia tylko bezpośrednim beneficjentom pomocy, którzy uzyskali środki od podmiotu międzynarodowego. Oznacza to, że nie będą zwolnione dochody podwykonawców oraz innych podatników, którzy uzyskali środki od bezpośrednich beneficjentów. Rozszerzanie katalogu podmiotów, którym przysługuje zwolnienie, byłoby nie tylko niezgodne z wykładnią historyczną wspomnianego przepisu, ale także z zasadą wykładni językowej, zgodnie z którą wyjątki od ogólnej zasady opodatkowania dochodów należy interpretować ściśle oraz nie należy ich rozszerzać na inne grupy podatników czy też stany faktyczne.
Z przedstawionego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że bezpośrednim beneficjentem środków pomocowych była gmina i to wyłącznie jej przysługiwało zwolnienie (abstrahując oczywiście od tego, że jednostki samorządu terytorialnego poza prowadzeniem niektórych typów działalności nie są podatnikami podatku dochodowego). Oznacza to, że zwolnienie nie przysługiwało spółce, której wynagrodzenie za wykonane roboty budowlane pochodziło ze środków gminy uzyskanych w ramach środków pomocowych. Spółka wykonywała tylko usługi na rzecz bezpośredniego beneficjenta, sama nim nie będąc. Z tych powodów stanowisko sądu zasługuje na aprobatę.[/ramka]
