Przy liczeniu straty uwzględniamy także VAT

Jeśli firma sprzedaje wierzytelność, może zaliczyć do kosztów różnicę między jej wartością brutto a uzyskaną ceną

Aktualizacja: 07.09.2009 07:45 Publikacja: 07.09.2009 06:30

Przy liczeniu straty uwzględniamy także VAT

Foto: Fotorzepa, Dominik Pisarek Dominik Pisarek

Red

[b]Potwierdził to WSA we Wrocławiu w wyroku z 21 lipca 2009 r. (I SA/Wr 595/09).[/b]

Spółka sprzedała faktorowi wierzytelność, która stanowiła należność ze sprzedaży towarów, za 99 proc. jej wartości nominalnej. We wniosku o interpretację pytała, czy strata ze sprzedaży takiej wierzytelności, która w jej ocenie powinna być ujęta jako różnica między jej wartością nominalną a ceną zbycia, jest kosztem uzyskania przychodu.

Spółka wskazała ponadto, że dla celów ustalenia straty z tytułu sprzedaży wierzytelności własnej powinna wziąć pod uwagę całą jej wartość, łącznie z podatkiem VAT.

Fiskus uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Wyjaśnił, że warunkiem uznania straty ze sprzedaży wierzytelności za koszt podatkowy jest jej uprzednie zaliczenie do przychodów należnych. Z racji tego, że do przychodów zaliczona została tylko wartość netto należności, to dla celów wyliczenia straty należało uwzględnić tylko wartość netto sprzedawanej wierzytelności.

W skardze do WSA spółka zarzuciła, że art. 16 ust. 1 pkt 39 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=D9C2BB368732541B1C699FEFC07202EA?id=115893]ustawy o CIT [/link]nie uprawnia do dzielenia wierzytelności na jej część netto lub brutto, jak uczynił to organ podatkowy.

Sąd uwzględnił skargę. Podkreślił, że w świetle art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT strata z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, która uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny, stanowi koszt uzyskania przychodów. Odwołanie się do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT wskazuje jedynie na źródło tej wierzytelności, mianowicie ma to być wierzytelność własna, czyli taka, która uprzednio została zarachowana jako przychód należny z działalności gospodarczej.

Sąd wskazał ponadto, że sprzedaż dotyczy całej wierzytelności, a nie jej wartości netto.

[i]Agnieszka Budzyńska, Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Mateusz Majewski, starszy konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)[/b]

Usługi mające na celu poprawę płynności finansowej przedsiębiorstw cieszą się obecnie dużą popularnością. Co za tym idzie coraz częściej dochodzi do zbywania wierzytelności. Zazwyczaj są sprzedawane ze stratą, której podatkowe rozliczenie budziło zawsze kontrowersje. Tym bardziej cieszy korzystne rozstrzygnięcie sądu we Wrocławiu.

Spór dotyczył interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT. Zgodnie z nim nie jest kosztem strata z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny. Koszt uzyskania przychodów może zatem stanowić strata ze zbycia wierzytelności, która została zarachowana jako przychód należny. Ustawa o CIT nie wskazuje przy tym sposobu, w jaki strata powinna być skalkulowana.

W praktyce sprzedawane wierzytelności obejmują także VAT. Jednocześnie kwota tego podatku nigdy nie stanowi przychodu. W konsekwencji na wierzytelność składają się dwa elementy: kwota netto – stanowiąca przychód, i kwota podatku VAT – niebędąca przychodem. Tym samym wierzytelność jako całość nie może stanowić przychodu (chyba że dotyczy usługi nieopodatkowanej VAT).

Słusznie zatem uznał sąd, że kosztem może być cała strata ze zbycia wierzytelności, jeżeli wierzytelność (w wartości netto) stanowiła przychód. Biorąc pod uwagę, że przepisy ustawy o CIT nie limitują wartości straty, która może być odliczona, sąd słusznie założył, że w takiej sytuacji pełna kwota straty – uwzględniająca VAT – może zostać ujęta w kosztach.

Takie podejście odzwierciedla także ekonomiczny sens transakcji. W razie sprzedaży wierzytelności faktyczną stratą jest przecież różnica między ceną sprzedaży a wartością netto powiększoną o VAT, który był należny z tytułu transakcji. Sprzedaż wierzytelności w części dotyczącej VAT powoduje, że przedsiębiorca nie odzyska pełnej kwoty podatku należnego, a zatem poniósł stratę finansową. [/ramka]

[b]Potwierdził to WSA we Wrocławiu w wyroku z 21 lipca 2009 r. (I SA/Wr 595/09).[/b]

Spółka sprzedała faktorowi wierzytelność, która stanowiła należność ze sprzedaży towarów, za 99 proc. jej wartości nominalnej. We wniosku o interpretację pytała, czy strata ze sprzedaży takiej wierzytelności, która w jej ocenie powinna być ujęta jako różnica między jej wartością nominalną a ceną zbycia, jest kosztem uzyskania przychodu.

Pozostało 89% artykułu
Konsumenci
Pozew grupowy oszukanych na pompy ciepła. Sąd wydał zabezpieczenie
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Sądy i trybunały
Dr Tomasz Zalasiński: W Trybunale Konstytucyjnym gorzej już nie będzie
Konsumenci
TSUE wydał ważny wyrok dla frankowiczów. To pokłosie sprawy Getin Banku
Nieruchomości
Właściciele starych budynków mogą mieć problem. Wygasają ważne przepisy
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Prawo rodzinne
Przy rozwodzie z żoną trzeba się też rozstać z częścią krów