[b]Tak orzekł WSA w Szczecinie 5 sierpnia 2009 r. (I SA/ Sz 303/09).[/b]
Naczelnik urzędu skarbowego określił podatnikowi zobowiązanie w VAT za marzec 2006 r. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że w tym miesiącu przedsiębiorca wystawił fakturę VAT z tytułu wykonania w marcu 2005 r. robót instalacyjnych. Faktura ta została doręczona kontrahentowi, który stwierdził, że w 2005 r. podatnik już wystawił dokument na tę samą usługę. Faktura została zatem odesłana przedsiębiorcy, który ją anulował.
Organ podatkowy nie zgodził się z takim postępowaniem. Zauważył, że ani przepisy ustawy o VAT z 2004 r., ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do niej nie regulują kwestii anulowania wystawionych faktur. Mimo to dopuszczalna jest praktyka anulowania faktury, sprowadzająca się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz poczynienia na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie.
W ocenie organu anulowanie faktury jest jednak możliwe, jeśli nie została ona wprowadzona do obrotu prawnego poprzez doręczenie jej kontrahentowi.
W odwołaniu od tej decyzji podatnik zarzucił organowi podatkowemu zbytni formalizm i wskazał, że kontrahent w istocie nie ma spornego dokumentu.