Niecałą zabawę firma wrzuci w koszty

Tak wynika z [b]wyroku z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 14 maja 2010 r. (sygn. III SA/Wa 2257/09)[/b].

Sprawa dotyczyła wniosku o interpretację. Wystąpiła z nim firma Fuji Polska Distribution sp. z o.o. W pytaniu wyjaśniła, że zleca organizacje różnych imprez sportowo-rekreacyjnych. W czasie imprez spółka ma możliwość przeprowadzenia akcji promocyjnych, umieszczania banerów, flag i innych materiałów reklamowych. Imprezy te połączone są ze spotkaniem dla pracowników oraz osób współpracujących ze spółką.

W planie spotkań przewidziana jest zarówno część szkoleniowa, jak i integracyjna. W tej pierwszej uczestnicy informowani są o cechach produktów będących w ofercie firmy oraz o nowościach wprowadzanych na rynek. Przewidziane są także wykłady specjalistów.

Szkolenia wzbogacone są o elementy o charakterze integracyjnym. Również wtedy uczestnicy utrwalają sobie wiedzę o produktach firmy, na przykład podczas imprezy zimowej organizowany jest slalom pomiędzy nimi. Inne konkursy także powiązane są z działalnością firmy.

Spółka uważa, że jej takie działania będą wpływać na współpracę z kontrahentami. Dlatego ma prawo ująć wszystkie poniesione w związku z organizacją imprezy wydatki (m. in. na sfinansowanie noclegów kontrahentów oraz koszty posiłków i szkoleń) jako koszt podatkowy.

[srodtytul]Decyduje rodzaj imprezy[/srodtytul]

Izba skarbowa zgodziła się ze spółką, że może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki związane z organizacją imprez integracyjnych dla pracowników oraz wszystkich szkoleń i wykładów. Jej zdaniem nie są jednak nimi kwoty zapłacone w związku z organizacją imprez integracyjnych dla klientów i kontrahentów. Mają one bowiem charakter reprezentacji, a ta jest wyłączona z kosztów uzyskania przychodów.

Izba wskazała, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się więc „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie podatnik ponosi w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Sprawa trafiła do sądu.

– Izba skarbowa nie wzięła pod uwagę różnorodności działań organizowanych przez spółkę. Nie uwzględniła także, że celem było zapoznanie kontrahentów z produktami, a nie zaprezentowanie wystawności i okazałości firmy – powiedziała reprezentująca spółkę Mirosława Zugaj, doradca podatkowy. Dodała, że [b]w praktyce trudno sobie wyobrazić wydzielenie z ogółu kosztów wydatków związanych z częścią integracyjną, w której brali udział kontrahenci[/b]. Impreza organizowana jest bowiem przez firmę zewnętrzną i tylko ona mogłaby próbować dokonać takiego podziału. A i to byłoby trudne, ponieważ na przykład w wynajętej sali mogą się przecież odbywać zarówno szkolenia, jak i poczęstunek. W jakiej więc części faktura za udostępnienie sali powinna zostać ujęta jako koszt podatkowy?

[srodtytul]Baner nie zmienia charakteru wydatków[/srodtytul]

Sądu nie przekonały te argumenty i oddalił skargę. Wyjaśnił, że celem wszelkich działań firm jest zwykle zwiększenie przychodów. To jednak nie wystarczy, aby wydatek zaliczyć do kosztów podatkowych. Artykuł 16 ustawy o CIT zawiera bowiem katalog wydatków, które nie są kosztem uzyskania przychodów. Wskazane są w nim m.in. wydatki na reprezentację. Sąd podkreślił, że sama obecność banerów reklamowych i produktów spółki nie powoduje, że spotkanie dla kontrahentów ma charakter reklamowy.

Zdaniem WSA w Warszawie nie można zgodzić się ze spółką, że wydatków tych nie można wyodrębnić. Ponadto trudności w rozliczaniu nie mogą powodować, że cała zapłacona kwota będzie kosztem. [b]To na podatniku ciąży bowiem ciężar dowodu, że ma prawo zaliczyć wydatki do kosztów[/b].

Sąd wyjaśnił, że izba skarbowa miała prawo nie zgodzić się tylko z częścią stanowiska podatnika. Wskazał, że stanowisko izby nie jest sprzeczne ze wskazanym przez spółkę wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 lipca 2006 r. (sygn. II FSK 1008/05 – patrz ramka). Dotyczył on bowiem szkoleń, a nie imprez sportowo-rekreacyjnych .

[ramka] [b]Szkolenie to nie reprezentacja[/b]

Działanie podatnika polegające na organizowaniu szkoleń dla kontrahentów (klientów) firmy, których celem jest zapoznanie ich z parametrami technicznymi produktów, nie jest reprezentacją ani reklamą. Dotyczy to także szkolenia w zakresie prawidłowego montażu i użytkowania towarów. W rozpatrywanej sprawie szkolenia niewątpliwie miały charakter instruktażowy, ponieważ klienci pozyskiwali wiedzę z dziedziny instalowania, użytkowania, czyszczenia czy też konserwacji skomplikowanych wyrobów nabywanych od spółki. Celem tych szkoleń nie było pozyskiwanie nowych klientów. W tej sytuacji koszty szkoleń obejmujące wydatki na wynajęcie sali, sprzętu, wynagrodzenie wykładowców oraz wydatki na wyżywienie i zakwaterowanie klientów biorących udział w szkoleniu są kosztem uzyskania przychodu.

[b]Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 lipca 2006 r. (sygn. II FSK 1008/05[/b]).[/ramka]

[ramka][b]Czytaj [link=http://www.rp.pl/temat/85743_Imprezy_integracyjne.html]więcej o zaliczaniu wydatków na imprezy integracyjne do kosztów uzyskania przychodów[/link][/b][/ramka]