Kupno firmy może zwiększyć podatek

Nabywca przedsiębiorstwa, który przestaje wykorzystywać je do prowadzenia działalności opodatkowanej, musi dokonać korekty podatku

Publikacja: 01.06.2010 04:54

Foto: Fotorzepa, Szymon Laszewski Szymon Laszewski

Konrad Piłat

Tak wynika z [b]wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 maja 2010 r. (sygn. III SA/Wa 2081/09)[/b].

Sprawa dotyczyła wniosku Alior Banku o interpretację. Bank wyjaśnił, że planuje kupić przedsiębiorstwo spółki z o.o., która prowadzi działalność opodatkowaną VAT (jest więc uprawniona do odliczania w całości VAT od zakupów). Po zakupie przez bank przedsiębiorstwo będzie służyło prowadzeniu działalności zwolnionej. Bank spytał, czy będzie na nim ciążył obowiązek korekty VAT naliczonego (na zasadach określonych w art. 91 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=172827]ustawy o VAT[/link]).

[wyimek]Sformułowanie art. 91 ust. 9 ustawy o VAT nie jest sprzeczne z prawem UE[/wyimek]

Jego zdaniem nie musi on jej dokonywać. Wyjaśnił, że dla zbywcy sprzedaż przedsiębiorstwa nie powoduje jakichkolwiek konsekwencji na gruncie ustawy o VAT (transakcja nie podlega opodatkowaniu). Więcej problemów jest z wykładnią art. 91 ust. 9 ustawy o VAT. Wskazuje on, że w sytuacji zbycia przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części) korekta jest dokonywana przez nabywcę.

Bank podkreślił, że przepis ten należy analizować, biorąc pod uwagę art. 19 dyrektywy w sprawie VAT. Zgodnie z nim w sytuacji przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie albo jako aportu do spółki, całości bądź części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca oraz że osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Zdaniem banku sposób sformułowania art. 91 ust. 9 ustawy o VAT nie wskazuje, że nabywca jest następcą prawnym. Przepis nie jest więc prawidłową implementacją dyrektywy. Wynika z niego, że nabywca musi dokonać tylko takiej korekty, którą musiałby uwzględnić zbywca, gdyby przedsiębiorstwo pozostało w jego rękach. Nie jest to jednak podstawa do korekty samoistnej (będącej konsekwencją zbycia przedsiębiorstwa).

Bank chciał też wiedzieć, na jakich zasadach dokonać korekty, gdyby minister finansów uznał, że jednak jest ona konieczna. Jego zdaniem powinna ona prowadzić jedynie do obniżenia VAT naliczonego do odliczenia, co wynika z językowej wykładni art. 91 ustawy o VAT. Niedopuszczalne jest przyjęcie, że korekta VAT naliczonego do odliczenia w trybie art. 91 doprowadzi do zwiększenia zobowiązania podatkowego.

Minister finansów uznał, że bank jako beneficjent praw i obowiązków zbywcy będzie zobowiązany do dokonywania stosownych korekt. Wynika to z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT. Na jego podstawie nabywca przedsiębiorstwa jako następca prawny dokonuje korekty, do której byłby zobowiązany jego zbywca, gdyby zmienił przeznaczenie wykorzystywanych składników majątku (z czynności opodatkowanych na zwolnione).

Minister wyjaśnił, że korekta taka powinna prowadzić do obniżenia VAT naliczonego do odliczenia, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Nieprawidłowe jest jednak stanowisko, że korekta powinna zostać ograniczona do zmniejszenia VAT naliczonego do odliczenia do zera. To dlatego, że kwota wykazana w poz. 50 lub 51 deklaracji VAT-7 może być również liczbą ujemną. Korekta może oznaczać zwiększenie podatku podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego.

Sąd zgodził się z argumentami fiskusa i oddalił skargę. Jego zdaniem [b]sposób sformułowania art. 91 ust. 9 ustawy o VAT nie jest sprzeczny z prawem UE. Z przepisów nie wynika także, że obowiązek korekty ograniczony jest tylko do obniżenia VAT naliczonego do odliczenia. Nabywca przedsiębiorstwa powinien to uwzględnić, negocjując cenę.[/b]