Skargę może wnieść tylko ten, kto ma interes prawny

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 10 września 2008 r., I SA/Łd 306/08[/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

Rada miasta podjęła uchwałę w sprawie ustalenia liczby nowych licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką w 2010 roku. Rada ustaliła na 75 liczbę nowych licencji przeznaczonych.

L.Z. wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wnosząc o anulowanie uchwały jako godzącej w zdrowie taksówkarzy, byt ich rodzin oraz nieuwzględniającej malejącego zapotrzebowania na usługi taxi.

Przewodniczący rady miasta poinformował L.Z., że rada nie uwzględniła jego wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

L.Z. zaskarżył uchwałę do sądu.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA stwierdził, że w tej sprawie w pierwszej kolejności konieczne było rozważenie, czy skarżący jest stroną umocowaną zgodnie z art. 101 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=A9E7E9D18A83AB9C42A4896DCDD2C15A?id=163433]ustawy o samorządzie gminnym[/link]. Przepis ten daje legitymację do zaskarżenia uchwały organu gminy do sądu administracyjnego każdemu, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone tą uchwałą.

O istnieniu interesu prawnego stanowią przepisy prawa materialnego powszechnie obowiązującego. Z takich przepisów mogą wynikać konkretne prawa podmiotowe obywateli.

Kwestionowanie uchwały organu gminy przysługuje jedynie temu, kto wykaże, że zaskarżonym rozstrzygnięciem został naruszony jego interes prawny lub uprawnienie. Źródłem interesu prawnego lub uprawnienia jest zatem norma prawna ogólna albo też jednostkowa i konkretna. W związku z tym, badając legitymację procesową skarżącego, należało ustalić, w jaki sposób naruszono prawem chroniony interes lub uprawnienie skarżącego.

Wykazując swoją legitymację procesową do wniesienia skargi, skarżący zarzucił, że uchwała, ustalająca na 75 liczbę nowych licencji przeznaczonych do wydania w 2010 r., godzi w byt taksówkarzy.