Fiskus zdecyduje o zabezpieczeniu na majątku

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 16 czerwca 2010 r., I SA/Gl 1000/09 [/b]

[srodtytul] Jaki jest problem[/srodtytul]

Naczelnik urzędu skarbowego dokonał zabezpieczenia zobowiązania podatkowego, kierując się przesłanką, że istnieje obawa, iż zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2006, które zostanie określone przez organ podatkowy decyzją, nie będzie wykonane. Decyzję tę utrzymał w mocy dyrektor izby skarbowej.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA orzekł, że skarga jest uzasadniona. Spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy zabezpieczenie zobowiązania podatkowego na majątku skarżącego było zasadne.

Postępowanie związane z zabezpieczeniem zobowiązań podatkowych na majątku podatnika służy zagwarantowaniu interesów budżetu państwa. Stosuje się je w momencie, gdy brak jest jeszcze podstaw do wszczęcia postępowania egzekucyjnego, najczęściej przed wydaniem decyzji wymiarowej. Może ono zostać wszczęte dopiero po spełnieniu ustawowych przesłanek określonych w[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?id=176376] ordynacji podatkowej.[/link]

Zobowiązanie podatkowe przed terminem płatności może być zabezpieczone na majątku podatnika, a w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim także na majątku wspólnym, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ono wykonane, w szczególności zaś, gdy podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym lub dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję.

Przesłanką wydania decyzji w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązania podatkowego jest istnienie „uzasadnionej obawy, że zobowiązanie nie zostanie wykonane”. Pojęcia tego ustawodawca nie zdefiniował, jedynie przybliżył za pomocą wskazania dwóch przykładowych sytuacji.

Są to: „trwałe zaprzestanie regulowania wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym” lub „dokonywanie czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję”. Zaistnienie którejkolwiek z tych okoliczności pozwala na kwalifikację stanu faktycznego jako spełniającego wymogi art. 33 § 1.

Wobec przyjęcia przez ustawodawcę otwartego katalogu przesłanek nic nie stoi na przeszkodzie, aby organ podatkowy wskazał inne okoliczności, które tę obawę także uzasadniają. Ocena, czy zaistniała przesłanka do wydania decyzji w przedmiocie zabezpieczenia, należy do organu podatkowego.

Winna to być ocena swobodna, ale nie dowolna. Istnieje konieczność dokonania przez organ w każdym przypadku wszechstronnej analizy sytuacji i zachowania się podatnika pod kątem tego, czy wykonywane przez niego czynności mogą doprowadzić do niewykonania zobowiązania.